Vrouwelijkheden

Volkomen toevallig raakte ik vanmorgen verzeild in een hilarisch tv-programma, over het inrichten van een nieuwbouwwoning in de jaren zestig. Het leek een persiflerend sketchje te zijn, maar bij nader inzien was het een origineel tv-programma uit 1964: Vrouwelijkheden. Let vooral op omroepster Erica van Dijk als ze een binnenhuisarchitecte interviewt. Het blijkt een dagelijks programma van omroep Max te zijn, naar aanleiding van het 60-jarig bestaan van de televisie. Elke dag worden zeven fragmenten getoond (om 11.30 uur op Nederland 1) en je kunt ze hier terugzien om 10.45 min.

Spinvis

Waarom heet dit programma nu 'De Weerman' vroeg ik me af over het concert van Spinvis gisteren in de Philharmonie, maar volgens zoon was dat natuurlijk omdat hij casettebandjes met weergeluiden verwerkte in zijn programma. (Het geluid van sneeuw bijvoorbeeld...).
Sfeervol concert met oude en nieuwe liedjes en een lang gedicht, ook niet mis. In mijn mannelijk gezelschap gooide vooral celliste Saartje met haar zingende zaag hoge ogen.

Waarschuwingsschot

Sinds de Leidsebuurt vorige week is opgeschrikt door een waarschuwingsschot (alleen ìk ben overal doorheen geslapen...) blijft het me toch wel bezighouden. Want hòe los je een waarschuwingsschot? Heb je daar een speciaal pistool voor zoals iemand opperde? Nee, een agent heeft niet twee verschillende pistolen bij zich. Richt je in de lucht? Kan, maar een kogel die omhoog gaat komt met dezelfde vaart weer omlaag en die wil je toch niet graag op je kners krijgen. Richt je op de stoeptegels? Nee, het risico van onberekenbare afketsingen is te groot. Richt je op een stuk gras? Kan, maar dat is natuurlijk niet altijd voorhanden. Kortom vragen, vragen. Wie weet het antwoord?
Klik hier voor een verslag van het Haarlems Dagblad.

Herbert's aquarium

Servaes Nelissen speelt in dit stuk Herbert, de nachtportier van een ziekenhuis. Zijn werk is saai en van verveling gaat hij zichzelf bezighouden met zelfbedachte sketches met een lap als handpop of hij laat twee petten door zijn hokje zwemmen, waardoor dat er verrassend genoeg inderdaad als een aquarium uitziet. Als Herbert de (denkbeeldige) ramen van zijn hokje schoonmaakt gaat dat met de bijpassende piepende geluidjes gepaard die je hoort als je met een vinger spuug op een ruit wrijft. Net als de hele zaal erin meegaat dat de ramen echt zijn pakt hij een koffiekopje dwars door de 'ruit'. Ook de act met een buideltas is het vermelden waard, moeiteloos verandert hij een heuptasje in een kwaadaardig monster door hem als handpop te gebruiken, heel geestig. Ondertussen loopt af en toe de oude nachtportier rond die in het ziekenhuis is om bij zijn stervende vrouw te zijn. Knap hoe Nelissen verandert van personage met alleen een bril en een ander jasje aan. Ontroerend ook hoe aan het einde de oude portier afscheid neemt van zijn vrouw, waarbij je vergeet dat het eigenlijk alleen maar een pop onder een theedoek is.

Loterij

Wat zou jij doen als je twaalf miljoen dollar zou winnen? Dat is de intrigerende kreet op de kaft van het boek Loterij van Patricia Wood. De hoofdpersoon is Perry, een jongeman met een IQ van 76, wat, zoals hij zelf zegt, niet zwakzinnig is, maar langzaam. Deze sympathieke man is verstoten door zijn moeder en opgevoed door zijn oma die geprobeerd heeft het beste uit hem te halen en met succes want hij is in al zijn simpelheid een wijs mens. Kort nadat zijn oma overlijdt wint Perry twaalf miljoen dollar en dan weten de aasgieren waar ze hem kunnen vinden. Je hoopt zo voor Perry dat hij ze de baas kan, maar eigenlijk hoe je je geen zorgen te maken want Perry weet zelf heel goed wat het beste voor hem is.
Mooi boek over een niet alledaags onderwerp.

Lilian Hak

Zonder haar Marge Simpsonkapsel, maar wel gekleed in een zeer geraffineerd jurkje was daar gisteren in het Patronaat Lilian Hak. Deze dame schrijft liedjes geïnspireerd op oude films en voert ze uit met een grote band, waaronder een strijkkwartet, af en toe begeleid met oude filmbeelden. Leuk, goeie stem, meeslepende muziek, helemaal goed. Luister hier naar het circusachtige Rebels.
In het voorprogramma speelde Steye, de eerste muzikant die ik muziek zag maken via een gameconsole. Heel aardige stem maar wel licht neurotisch op het technische vlak.

De Storm

Rieks Swarte en Liesbeth Coltof maakten een aantal jaar geleden De hongerende weg, een toneelstuk waar ik zo van onder de indruk was dat ik het twee keer heb gezien. Nu maakten zij samen de voorstelling De storm, dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. En tja, dan zal je zien, valt het een beetje tegen. Deze voorstelling, naar het stuk van Shakespeare, hinkt een beetje op twee gedachten lijkt wel, enerzijds vol klassieke teksten en anderzijds lijken er jolige sketches speciaal voor kinderen te zijn ingebracht. Prospero kon ik slecht verstaan met zijn Vlaamse accent waardoor het verhaal slecht te volgen was. Het decor was best aardig, een grote doos die opengevouwen werd, maar daar gebeurde verder eigenlijk weinig mee behalve dan dat er plotseling houten staken door de muren naar binnen werden gestoken, best eng.
Maar, aan spelplezier geen gebrek, Ferdi Janssen en Rogier in 't Hout zijn altijd leuk om naar te kijken en Mira van der Lubbe liet horen dat ze heel behoorlijk kan zingen.

Lenteboom

Aardig idee: een boomstronk gevuld met glazen buisjes waarin voorjaarsbloemen prijken.
Gezien in het winkelcentrum van Hoofddorp. Lente!

Black Swan

Alom bejubeld en in de race voor vele oscars, de film Black Swan over de amitieuze balletdanseres Nina. Ik vond hem zelf wat tegenvallen, meer Stephen King meets Tsjaikovsy. Nina, de danseres, draait namelijk nogal door, onder meer gedreven door haar eerzuchtige moeder en krijgt waanideeën. Deze zijn niet al te subtiel in beeld gebracht en hierdoor krijgt de film horrorachtige trekjes. Jammer van de verder mooie beelden, kostuums en muziek.
Nee, dan vond ik Zwanenmeer Bijlmermeer indrukwekkender.

Een lang weekend

Een gevangene ontsnapt en gijzelt een moeder met haar 13-jarige kind. Als je dat leest fantaseer je daar een heel ander verhaal bij dan in dit boek is beschreven. Frank, de ontsnapte gevangene, blijkt een hele attente man te zijn die verliefd wordt op Adele, de moeder. De hele geschiedenis wordt beschreven door Henry, de 13-jarige zoon. Langzaam daagt het hem dat er iets speelt tussen zijn moeder en Frank. Ondertussen gonst het in het stadje van de geruchten over de ontsnapte gevangene en vraag je je af waar dit in hemelsnaam heen moet gaan.
Een prachtig boek, over pech, geluk, verraad en een allesoverheersende liefde. Om in één ruk uit te lezen, zakdoekjes bij de hand: Een lang weekend door Joyce Maynard

Winterweekend

Ben net terug van een weekendje in de sneeuw.
Nou ja, sneeuw… de eerste dag hadden we een restje oude sneeuw,

de tweede dag dag begon de sneeuw weer te vallen

en gisteren smolt de sneeuw weer in rap tempo.

Maar toch best leuk om zo even een miniwintertje mee te maken.

Snorremans

Uit de serie:
Knutselen met waardeloos materiaal,
gemaakt van een melkcontainer en een op straat gevonden bontsjaal.

De beste bibliotheek

Ik was op werkbezoek in Almere, in de beste bibliotheek van Nederland. Een nieuwe bibliotheek, vier etages hoog, met sfeervolle schemerlampjes, een piano voor algemeen gebruik, een leestuin, een restaurant en een nieuwerwetse opstelling à la een boekhandel, stapeltjes op tafel dus.

En wat mij verder nog erg beviel, ze hadden hele leuke gefotoprinte vloerkleden liggen.

Dit is de leukste, bij de welkomstbalie.

Rondje oude Raaks

Ook fotogeniek, het oude postkantoor aan de Raaks.





Die posthoorns als detail, het blijft geweldig!

Rondje nieuwe Raaks

Zondagochtend, even controleren hoe de zaken ervoor staan.

De balkonnetjes doen me toch erg denken aan het kiepsysteem van de afvalbakjes in de trein, maar nou ja, het kan erger.

Op het nieuwe gebouw worden oude gevelstenen en poortjes geplakt. Best aardig, een beetje een nieuw truitje met een oud broche.
Ach en verder is het best, ehmm, fotogeniek...?

Bloemenmeisjes

Charmante fleurige dames op een wervende Haarlemse ansichtkaart.

Jan Knikker

Met deze sfeervolle ansichtkaart maakt galerie Nieuw Schoten reclame voor de tentoonstelling Nederlandse en Belgische Meesters uit de periode van 1880-1960. Ik had nog nooit van deze galerie gehoord, net zo min als van de schilder op de kaart: Jan Simon Knikker (junior!). Reclame geslaagd dus. Het schilderij is van het Spaarne in Haarlem met molen de Adriaan (eerste versie).

2000 doos

Ooit, voor de eeuwwisseling (oma vertelt...) toen iedereen in de ban was van het jaar 2000, bedacht ik me dat het leuk zou zijn voor later om een doos te vullen met een plakboek en dagelijkse (papieren) zaken en die tien jaar later weer te openen. Zo gezegd, zo gedaan.
Het hele jaar 2010 dacht ik wel af en toe aan de doos, maar ik kwam er niet eerder toe om hem te openen dan vandaag.
Ik bleek veel meer in het plakboek te hebben opgeschreven dan ik me kon herinneren, niet alleen wie onze buren toen waren, maar ook met wie de kinderen in de klas zaten, hoe de mode was en wat voor elektrische apparaten we toen in huis hadden. Zo lees ik nu dat we toen 'slechts' één computer hadden en één televisie. Verder hadden we twee walkmans, één voor cassette en één voor CD's, apparaten die nu alweer antiek zijn. Ook hadden wij nog geen mobieltje, maar in de brugklas van mijn oudste zoon hadden al drie kinderen er eentje. Een wasdroger, vaatwasser of auto hadden we toen niet en nu nog steeds niet, maar daarin zijn we geloof ik nogal uitzonderlijk. Verder lees ik in het plakboek dat de 6.000.000.000ste mens is geboren, het Patronaat is nog niet verbouwd, de Toneelschuur zit nog lekker in de Smedestraat, de euro is nog niet ingevoerd en er is nog geen parkeervignet. Onze huiskamer was toen ook al kleurig geschilderd en ik zie dat ik toen ook al sportte bij Kenamju.
Leuk en nostalgisch om dat allemaal weer terug te lezen, alleen moet ik nu wel weer een nieuw plakboek maken natuurlijk.