Groeten uit....

....Venetië!

Katzenjammer

Gisteren waren ze er weer, de vier meisjes van Katzenjammer. Deze keer in de grote zaal van het Patronaat die bijna uitverkocht was. Ze spelen een soort honkytonk countryfolkrock op z'n Katzenjammers met veel vaart en plezier en vooral met het publiek.
Leuk voorprogramma ook: Unni Wilhelmsen, een zelfbewuste tante met blonde vlechten en een mooie stem.
Dit alles allemaal uit Noorwegen.

Hasselaersplein

Dat u het weet:

Radio exit live

Een nogal surrealistische voorstelling: Radio Exit Live van de Ulrike Quade Company. De radio op het toneel staat aan. Er klinken merkwaardige berichten over sterfgevallen. Een man is beland in een tussengebied tussen leven en dood waar hij zich aldoor afvraagt wie hem vermoord heeft. Hij krijgt gezelschap van allerlei figuren: poppen en mensen. De acteurs hebben ogen op hun oogleden geschilderd waardoor ze een starre poppenblik krijgen, heel apart. Er wordt verder veel gebuiteld en gedanst, figuren komen en gaan, het wordt steeds gekker: twee meisjes onder een hele grote poppenkop, een meisje met een dubbel bovenlijf als een siamese tweeling en een hele poppenfamilie die bespeeld worden door de omhooggestoken benen van de acteurs die op de grond liggen. Als het stuk is afgelopen blijkt dat er maar vijf spelers meededen, door al die poppen en de verschillende rollen leken het er veel meer.
Het is leuk om al die poppen en vondsten te zien, maar als toneelstuk is het wel erg bizar.

Kerstpapier

Geweldig dit inpakpapier. Ik wil er niks in inpakken, ik wil het alleen maar hebben en ernaar kijken.

Ambtsketen

De ambtsketen van burgemeester Schneiders is gestolen.
Gelukkig is er een alternatief: het ontwerp wat Carla Nuis maakte voor de tentoonstelling Sieraad, hier gefotografeerd (en tot ansicht gemaakt!) door Vesna Zuuring.

Malle Babbe

Ze is geknipt voor haar rol: Astrid Vrensen. Ze speelt Malle Babbe vol overgave, springt op de bar of op een tafel in 'haar' kroeg en laat het publiek weten wat ze van de zaken vind zonder daar doekjes om te winden. Ik heb het over de meezingopera Malle Babbe, die afgelopen weekend in het Meterhuis werd opgevoerd. Allerlei bekende en (mij) minder bekende stukken uit verschillende opera's werden aan elkaar geregen tot een verhaal, waarbij het publiek zelfs nog op twee punten kan stemmen hoe dat verhaal verder moet lopen.
Erg leuk initiatief. Als publiek zit je eerste rang want de zangers lopen om je heen of springen op je tafel. Het Meterhuis doet het goed als 17e eeuwse taveerne. Alleen het meezinggehalte viel me een beetje tegen, er waren maar een paar momenten om in te haken.
Meer Haarlemse Opera in februari en maart, zie de website van de Stichting Haarlemse Opera.

Club Canapé

Altijd spannend waar je terecht komt bij een huiskamerconcert. Je hebt toch een beetje het gevoel dat je naar een verjaardag gaat waar je geen van de gasten of de jarige kent. Gisteren belandde ik met zeven man publiek in een huiskamer aan het Spaarne, waar vijf muzikanten optraden. Misschien jammer voor de muzikanten, maar als publiek is dit toch wel erg luxe, feitelijk een privéconcert. Mirco en de band Bender zongen allebei luisterliedjes, vaak met een grappige twist, uitstekend geschikt voor in de huiskamer. Dalal Marouf zong Engelstalige liedjes begeleid door een drumbox. Vooral het liedje over haar afwezige Algerijnse vader maakte indruk.
Ja, en dan na het concert nog even napraten met de muzikanten of de andere gasten, dat maakt zo'n huiskamerconcert extra speciaal.
Meer info over de concerten:klik hier.

Doorslaan

De tuincentra zijn alweer in kerstsferen gehuld. Gezellig!
De kans op doorslaan ligt echter altijd op de loer...

De Haan is los!

De Haarlemse uitgeverij De Haan bracht in de tweede helft van de 19e eeuw vele kinderboeken op de markt. Om de degelijke fraaie uitgaves te bekostigen werden ook veel goedkope uitgaven op de markt gebracht. Prenten daarvoor zijn geëxposeerd in de Janskerk.
Grappig om te zien dat er ook veel plaatjes voor plakboeken zijn uitgebracht, zoals ook nu nog populair is, denk aan de voetbalplaatjesboeken. Ook werden er plaatjes gedrukt om op karton te plakken waardoor er mee gespeeld kon zoals plaatjes van meubelstukken voor een poppenhuis.

Winterbos

Kijk, de krukjes zijn al leuk!
De mensen van Kantine Oost hebben weer erg hun best gedaan om een mooie voorstelling te maken. De entreekaartjes zijn een plak boomstam die 'geknipt' worden met een bijl, door een vrouw met een jagershoedje op. Voordat je de tent binnenstapt die daar op de Beatrixdreef staat heb je dan al een kijkje genomen bij het sprookjesachtige tentenkampje: kleine verlichte tentjes met een bewegend schimmenspel waarbij je muziek kunt maken met kleine speeldoosjes. In de grote tent staat een houtkachel te loeien en vinden de gasten een plaatsje op een stuk boomstam. Dan worden verhalen verteld van bewoners van Parkwijk. Een oude mevrouw kijkt terug op haar leven als moeder van een gezin van vijf jongens en echtgenote van een man die fietsenmaker is. Ze kende iedereen in de wijk door de winkel, nu kent ze bijna niemand meer.
Een Turkse vrouw vertelt, terwijl ze deeg staat te kneden, over haar moeder die niet kon lezen en schrijven, maar haar zoveel heeft geleerd. Op haar beurt wil zij haar dochter graag ook weer zoveel leren.
Een Afrikaanse man vertelt dat zijn vader vluchtte toen hij nog klein was. Zijn moeder wil haar echtgenoot daarom graag vergeten. Nu is de man zelf gevlucht en begrijpt hij zijn vader veel beter.
Drie levensverhalen van drie heel verschillende mensen, allemaal even boeiend gebracht.
Grappig is de achtergrondmuziek, naast een gitaar en contrabas wordt ook de zingende zaag gebruikt, maar ook afwasborstels en platte pannen, deegklompen waarop geklopt wordt, en zelfs een eiersnijder.
Na het zomerbos is dit weer een bijzondere loot aan de boom van Kantine Oost!
Deze sfeervolle en verzorgde voorstelling verdient veel publiek, dus daarom: Hoort, zegt 't voort! Nog tot en met zaterdag.

Jackie Leven

In september verheugde ik me nog op een optreden van hem: Jackie Leven. Hij zou wegens het Rootsfestival optreden in het Patronaat. Het werd afgezegd omdat hij ziek was. Gisteren is hij overleden, 61 jaar oud.
Ik hem hem vijf, zes keer zien optreden, stuk voor stuk onvergetelijke concerten. Hij nam alle tijd, vertelde uitgebreid over zijn liedjes en zijn leven. Hij gaf nooit toegiften, maar stond wel altijd na een concert achter in de zaal zijn CD's uit te venten. Jackie was een grote dikke Schot, onaantrekkelijk en slonzig gekleed, maar hij had een fantastische stem, die rechtstreeks op mijn traanklieren werkte.
Een gemis!

Juf Jo

Gisteren is ze begraven, Jo Kersten. Ruim 200 mensen waren op haar begrafenis, oud en jong, zwart en wit, Jo hield van iedereen. Ze was de kleuterjuf van mijn jongste zoon op de Bavoschool aan de Westergracht en had een groot hart. Ze zou het hemd nog van haar lijf geven als dat moest.
Ze ontfermde zich over kinderen die dat het hardste nodig hadden, nam ze bij haar in huis en verzorgde niet alleen hen maar ook hun familie.
Tot haar dood heeft ze gewerkt, de laatste jaren in Den Haag, uit liefde voor de kinderen, maar ook uit financiële noodzaak, omdat ze iedereen zo graag wilde geven wat ze nodig hadden. Ze werd 70 jaar.
Op de foto staat Jo met haar klas in 1996.

André Manuel

Hij was weer in het Patronaat, André Manuel. Met zijn nieuwe band Dancing Dollekamp. Het was energiek en hard, helemaal Manuel dus.
En omdat het Club Funday was, was niet alleen het concert gratis maar ook de bamihapjes, luxe hoor.

De Heineken ontvoering

Luid en duidelijk staat aan het begin van de film De Heineken ontvoering dat die gebaseerd is op werkelijkheid èn fictie zodat je je steeds afvraagt: wat is nou waar? Het is een boeiende film geworden met in de eerste helft als hoofdpersoon Rem Hubregts (Reinout Scholten van Aschat), waarvoor Willem Endstra model heeft gestaan en in de tweede helft Heineken zelf (Rutger Hauer), die dan weer vrij is en zich sterk maakt om zijn ontvoerders achter de tralies te krijgen. Het verhaal speelt in 1983 en de film staat dan ook bol van de spuuglelijke interieurs, kapsels en mode van die tijd. Veel acteurs die ik niet kende, ook wel weer eens leuk.
Geen superspannende film maar onderhoudend genoeg en goed gespeeld.

Een winterwonder avontuur

Deze drie-dimensionale prentjes hangen bij boekhandel de Vries te kijk.
Het zijn de illustraties van het boek Een winterwonder avontuur van Henriëtte Albregts en Liesbeth Rood. Leuk!

Gemaakt door Lonneke Leever.

Monteverdish

Opera combineren met hiphop, het kan. Gisteren zag ik de voorstelling Monteverdish van Ish met breakdance èn aria's. Het verhaal is gebaseerd op de opera l'Incoronazione di Poppea van Monteverdi, over de liefde tussen intrigante Poppea en keizer Nero. Iets wat je eigenlijk van tevoren moet weten want uit de voorstelling is dit allemaal niet zo duideljk op te maken. Het begin van het stuk vond ik niet zo spectaculair, veel gewervel van de dansers op het podium wat niet goed te zien was omdat de vloer van het podium in de Velsense Schouwburg zich net achter de hoofden van het publiek voor je bevindt. In een vlakkevloertheater als de Toneelschuur zou zo'n voorstelling veel beter tot zijn recht komen.
Naar het einde toe werd de voorstelling steeds sensationeler, vooral de battle tussen twee groepen dansers en de adembenemende staaltjes van spierbeheersing.
Filmpje:

Ontwerp op de weg

Gezien in de pop-up store van Ontwerp op de weg, deze fraaie panter, gemaakt van papier:

Ontwerp op de Weg is een designevenement met als belangrijkste evenement de etalageroute waarbij iedereen de tentoongestelde design kan keuren en zijn stem kan uitbrengen. In de pop-up store, Koningstraat 27, zijn diverse designproducten te koop.
Zondag is de laatste dag van de etalageroute, dus niet te lang wachten!

Sieraad

Als je niet alles hebt kunnen zien tijdens de Kunstlijn (en wie kon dat wel?) dan kun je nu nog terecht in de Kloostergangen van het Stadhuis waar de tentoonstelling Sieraad nog steeds staat. Hier liggen aparte en bijzondere sieraden van verschillende ontwerpers. Ik noem het armbandboek van Brigit Daamen met bladzijden die weer de vorm hebben van de ramen in de kloostergangen. Heel inventief vond ik de kraag van Melina Pyykkonen (foto boven) waar, als je hem draagt, de stof van je jurk of shirt ook een belangrijke rol speelt, de losse stukken sluiten de stof in als een knoop in de kraag (foto rechts).
Om de cirkel rond te maken maakte Vesna Zuuring foto's van ambtenaren van het stadhuis die de sieraden dragen. Het is een erg mooie sfeervolle serie geworden.

Nog t/m 24 november!

Scheveningen

Koud en winderig was het gisteren op het strand van Scheveningen, maar het was druk met wandelaars en honden.
De zee was wild en woest, ideaal voor kitesurfers.

Concert in De Hallen

Geen idee wat het met elkaar te maken heeft: de muziek van Alamo Race Track en de tentoonstelling in de Hallen: He dissapeared into complete silence maar de gastconservatoren zagen het verband wel en daarom gaven ze gisteren een soort huiskamerconcert op de zolder van de Hallen. Erg leuk, prettige muziek in een intieme ambiance.
Het grote apparaat met die draden en tandwielen op de achtergrond bleek geen draaiorgel à la de Kift te zijn maar 'gewoon kunst', een martelwerktuig gebouwd in 1975 naar een boek van Franz Kafka en één van de kunstwerken die de curatoren vonden passen bij het thema miscommunicatie dat het leidend motief is in het genoemde werk van Louise Bourgeois He dissapeared etc. (wat overigens gewoon een klein boekje is met korte verhaaltjes en plaatjes).

Kunstlijn

Gisteren werd alweer de 26e Kunstlijn geopend in een bomvolle Vishal. Ladyspeaker Ziggy Klazes moest optreden als een strenge schooljuf omdat ze anders niet over het geroezemoes heen kon komen. Hans de Bruin (waarvan links een portret) poogde het publiek een lied te laten zingen wat niet helemaal vlotjes verliep. Ondertussen vloeide de prosecco. Later op de avond, in de Lichtfabriek, werd de opening nog eens dunnetjes overgedaan met een act voor twee melige heren en wethouder Heiliegers gevolgd door een duet voor streetdancer en flamencodanseres. De verkiezing van de nachtburgemeester is aan mij voorbij gegaan. Waarschijnlijk zat ik toen al in het filmzaaltje, gefêteerd door regisseur Marius Bruijn op wodka en augurken bij de vertoning van zijn film Terug naar Petroesjki, met als leitmotiv: drank!
Vermeldenswaard van de expositie in de Lichtfabriek waren deze schitterende bloemachtige dingen, gemaakt door Naila Ajtuganova van kleurige plastic flessen, echt heel erg mooi. Ze verbeelden leven en dood volgens Heiliegers in zijn speech, maar als je dat er niet in ziet zijn ze ook prachtig.

Muziekavondje

Gisteren traden ze weer op, de zonen. Met Bat Country stonden ze in een stampvol Patronaatcafé. Deze keer met een heus voorprogramma: de lieftallige Lucia Hoenselaars. 18 Jaar en dan mondharmonica èn gitaar kunnen spelen, je eigen liedjes schrijven, goed kunnen zingen en er nog leuk uitzien ook ..... je zou om minder jaloers worden!
Daarna trad Bat Country op, maar ik heb ze hier en hier al bejubeld dus daar zal ik niet over uitweiden.
Het werd een hele gezellige avond met veel vrienden, familie, buren, collega's èn ons eigen 50+ fanclubje.

Opgelet!

Kijk uit, achter je...!
Wat dan? Waar?
Daar ligt het deksel van het verfbl....

Weg ermee!

Het is november, tijd om de feestverlichting op te hangen in de Grote Houtstraat.
Dan kun je wel eens op rare dingen stuiten, zoals een paar schoenen die nonchalant over de bevestigingskabel hangen. Logisch misschien op zo'n plek precies tussen twee schoenenzaken in.
Weg met die ouwe schoenen!