Zeeland

We zijn weer terug van een weekje fietsen in Zeeland. Het was nog een heel gedoe om de route te plannen aan de hand van bruggen, pontjes, kilometers en de overnachtingen bij Vrienden op de fiets. Uiteindelijk bleken de veerponten voor een deel al niet meer te varen, want geen toeristenseizoen meer, dus op de pedalen! We zoefden over de Zeelandbrug (wind mee, eitje), toerden door Schouwen-Duiveland (ik weet nu eindelijk hoe al die eilanden heten) en bedwongen de Stormvloedkering (wind tegen, maar een bijzondere ervaring), dit alles terwijl vrolijke senioren ons triomfantelijk inhaalden op hun elektrische fiets.
Ik kan niet anders zeggen dan dat Zeeland erg mooi is. Mijn geheime tip is de tocht langs de autovrije dijk van Zierikzee langs de Oosterschelde: heel afwisselend, volop vogels, enorme wolkenluchten en heel veel water.
(Het opschrift op het bord is niet van mij, maar het had gekund....).

Augustus hooimaand

Grappig bedacht, deze ´hooibalen´ van met hooi bedrukte stof.
Gezien bij een winkel van Hilfiger.

Pierre Kemp

De postzegel op deze deur in Maastricht trok natuurlijk onmiddellijk mijn aandacht. Het verwijst naar de dichter Pierre Kemp, van wiens hand het gedicht is (Klik op de foto voor een vergroting).
Een kind heeft er liefdevol enkele schatten neergelegd, als op een offertafel.

Filmtips

In Le Prénom schudt een aanstaande vader de boel eens goed op binnen zijn familie door te vertellen dat de naam van zijn aanstaande kind Adolf wordt. Deze ene ontboezeming haalt weer een andere aan en voor je het weet vliegen de irritaties over tafel. Erg leuke en vlot geacteerde film, die, hoewel de hele film zich afspeelt in één  kamer, nergens saai wordt (doet daardoor denken aan Carnage). Glansrol voor Patrick Bruel als de irritante vader in spe.

 

In het kleinste filmzaaltje dat ik ooit bezocht (la Lumiere in Maastricht, 28 zitplaatsen) , zag ik Comme un chef, ook zo´n leuke Franse film. Jackie Bonnet (Michaël Youn) is een iets te fanatieke kok en raakt door zijn overenthousiasme steeds zijn baantjes kwijt. Lastig nu zijn vrouw zwanger is. Als hij dan maar een schilderklus aanneemt staat hij zich binnen de kortste keren weer vanaf zijn ladder met de koks in de keuken te bemoeien in plaats van de kozijnen te schilderen. Enfin, lang verhaal kort, hij krijgt een baan bij topkok Alexandre (Jean Reno) die een van zijn drie sterren dreigt kwijt te raken. En omdat het een vrolijke feelgoodmovie is komt uiteraard alles goed. Michaël Youn is net een clowntje met zijn iets te grote neus en een klein lijntje onder zijn ogen en zo gedraagt hij zich ook wel een beetje, maar dat geeft de film precies de juiste sympathieke touch.

Jaagpad

Het Jaagpad in Schalkwijk, voor een heerlijke wandelingetje langs het Spaarne,

en als je moe bent geniet je gewoon even op een bankje van het uitzicht...

Sterrenwacht

Nu de expositie Naar de top in het Teylers Museum staat kun je ook letterlijk naar de top in het museum zelf. Het betekent dat je een kijkje kunt nemen op het dak van het museum waar een sterrenwacht staat, een simpel huisje waar men vroeger met een kijker naar de sterren keek.
Via de ovale zaal betreden we de herenkamer waar ooit de uitvoerders van Teylers testament besloten om een museum te bouwen. Hier voert een trap ons naar boven. Via het dak beklimmen we een smalle houten trap die uitkomt bij de sterrenwacht, die bovenop de ovale zaal staat. Een buitenkansje om daar eens van het uitzicht te genieten! Het huisje zelf is maar zo´n 2 bij 3 meter groot, de binnenkant is een kale bende, alsof er een brandje heeft gewoed. Aan het plafond hangt een soort kompas. Als we ons allemaal vergaapt hebben aan het uitzicht dalen we weer af en drommen we nog even de lange gang in waarmee de herenkamer in verbinding staat met de voordeur die uitkomt in de Damstraat. Onze gids wijst ons op het nepraam (plus geschilderde gordijntjes) die we op het binnenplaatsje zien. Alles is in oude staat, of ´gewoon´ oud, zoals de bruijnzeelkastjes in de keuken waar ook nog originele pompen in staan. Voor het trappenhuis en de gang zijn restauratieplannen, waarna er ongetwijfeld weer rondleidingen mogelijk zijn.

Naar de top

Ooit durfde niemand de Mont Blanc te beklimmen uit angst voor draken die er zouden kunnen wonen. Totdat in 1787 wetenschapper de Saussure als eerste samen met 18 man de berg bedwong. Teylers Museum wijdt hier de expositie Naar de top aan. We zien hier wat de Saussure zoal meenam op zijn reis: buiten eten en drinken voor de hele ploeg nam hij natuurkundige meetinstrumenten mee, maar ook flessen wijn, pantoffels, nachthemden en zelfs een heel bed! Op enkele tientalle meters na wist hij de hoogte van de berg op te meten, een prestatie. Apart is dat op de verschillende oude prenten waarop de expeditie is afgebeeld niemand handschoenen droeg. De Saussure bracht vanaf de berg allerlei gesteentes mee, wat het begin betekende van de wetenschap geologie.

Topstuk van de expeditie is een Mont Blanc in reliëf uit 1787, voor deze gelegenheid geheel gerestaureerd.

De Eenhoorn

Langs het Spaarne, bij het begin van het Jaagpad, staat paltrokmolen De Eenhoorn. De snikhitte weerhield de gedreven molenaar er niet van ons alle ins en outs toe te vertrouwen van krukas, zaagbladen, paltrokken en windrichtingen. Waarvan ik als interessantste gegeven heb onthouden dat een molen werd gebouwd en neergezet op een enorm vlot van een aantal voetbalvelden groot, met scharnierwerk om de bocht te nemen. Daarop stonden de mannen in ploegendienst te roeien om het gevaarte van Duitsland naar Nederland te krijgen.
Verder zijn er nog maar vijf paltrokmolens in Nederland, het zijn houtzaagmolens, en het silhouet van de molen lijkt op de paltrok, een soort mannenjas in vroeger tijden.

Haarlem Jazz & more

Sfeerplaatje van het Wapen van Bloemendaal, gisterenavond. Links van de bar speelden de Cheerful Fruitflies. De temperatuur binnen was tropisch, dus de meeste clientèle  hield zich buiten op. Een aangenaam avondje Haarlem Jazz & more.

Afvalscheiding

Schat, als je straks de oude kranten wegbrengt gooi je dan gelijk even het keyboard weg?

Telefoon

Hallo? Hallo? Hallooo?

Wall of fame

Nadat Wall of Fame nummer 1 vol was wist tekenaar Eric Coolen nog zoveel bekende Haarlemmers die een plekje verdienen dat Wall of Fame nummer 2 werd opgehangen in de bieb. Vandaag was het spitsuur, maar liefst drie bekende Haarlemmers werden toegevoegd aan de Wall. Kick Smit junior, zoon van de bekende voetballer met dezelfde naam, hing het portret van zijn vader op, organist Piet Kee plakte zijn eigen portret en Warry van der Leen, orakel Karbonkel uit de HRLM-glossy en Patronaat medewerker/bezoeker, plakte ook zijn plaatje. Uiteraard werd een en ander weer vlijtig vastgelegd.

Bieb breit wild verder

Ze slaan op hol daar bij de bieb. Nu is op de Botermarkt ook al een verkeerspaal gekleed in een gebreide sok. Alles ter promotie van de Arts & Crafts Markt.

Ook leuk om undercover op een terrasje te gaan zitten kijken wat er gebeurt: kinderen willen eraan voelen, volwassenen lezen de flyer, toeristen nemen een foto.

Hondenpoep ergernis nummer 1

O, ik gebruik altijd poepzakjes voor Bobbie z'n hoopjes, vėėl netter op straat he?

Paradiso

Paradiso!
Bat Country!

Gisteren speelden ze daar in het voorpgramma van Bob Mould (ex Hüskur Dü voor de kenners) en gaven een geweldig concert!

In PARADISO dus!

Een vlucht gierzwaluwen

Nog dit weekend te bekijken: een expositie in de Waag van kunst geinspireerd op de nestkastjes van de gierzwaluw. De titel van de expo is: Een vlucht gierzwaluwen, over bedreiging en perspectief. Grootste bedreiging van de gierzwaluw is het afnemen van nestgelegenheid. Mensen hebben vaak geen idee dat er gierzwaluwen onder hun dak nestelen, dakkapellen worden opgeknapt, kiertjes dichtgestopt en voila, weer een nestgelegenheid minder.
Enfin, in de Waag is er nestgelegenheid te over, we zien daar de mooiste creaties. Ria van Kooten maakte een kleurig laddertje aan haar nestkastje en Jacintha Reijnders vormde haar kastje om tot grotwoning (foto). Ook leuk is het werk van Josee Gouda die haar kastje beplakte met de bekende zwaluw lucifersdoosjes, alleen is dat niet de gierzwaluw die daarop afgebeeld staat, maar de boerenzwaluw.
Willemien Spook decoreerde haar kastje met hetzelfde tegeltjesmotief dat in de Waag in de schouw is gebruikt zodat het een soort schutkleur krijgt en ze laat een wervelend lint het nestgat invliegen met daarop haar gedicht De honderd-dagen-vogel. Jammer dat de typische gierzwaluwgeluiden die zij hierin beschrijft niet te horen zijn op de expositie, (wel merelachtige geluiden) maar misschien is dat inmiddels al rechtgezet.

Onbekend gezelschap

Plotseling was ie daar, deze mooie roze bloem. Hij dook op naast de malva.
Wat is het? Is er iemand die het weet?

Vind iets

Grappig, die naam: Vind iets. Als je het uitspreekt lijkt het op vintage en dat is precies wat ze daar verkopen.  Er is aardewerk te koop, maar ook ansichtkaarten, schilderijtjes en tasjes. Nou ja, ditjes en datjes dus, allemaal leuk gepresenteerd. Een project van Juttersdok. Dit alles te vinden in de Lange Begijnestraat 8, tegen over de Toneelschuur.

Barbie

Vorige keer dat ik in het Museum van de 20e eeuw was zag ik deze folder met Barbieoutfits. Ik had die folder ooit zelf en heb hem verslonden. Sommige teksten kende ik uit mijn hoofd merkte ik toen ik de folder weer zag. De meeste kleertjes gingen mijn budget ver te boven, maar dat nam niet weg dat ik er wel van droomde.
Hetzelfde geldt voor de breipatroontjes van Neveda die ik afgelopen weekend zag in het museum. Ook deze plaatjes bleken in mijn geheugen gegrift te staan. Zo'n groene gehaakte cape die je als een huis neer kon zetten! Of zo'n v-hals jumper, het woord alleen al. Ik heb er vast wel iets van gebreid, maar wat dat ben ik dan weer wèl vergeten.

Van dak tot dak

Nauwelijks hing de tentoonstelling Van Dak tot Dak in de bibliotheek of de schrijver van de poëtische teksten op de platen, Martin van den Esschert,  liep al trots bij de foto's rond om er over te vertellen. En trots mag hij zijn want het is een mooie expositie geworden. Heidi Borgart fotografeerde dak- en thuislozen om iets van de vooroordelen over deze mensen weg te nemen en ze weer een gezicht te geven.
Eerder al hing haar werk in Stem in de Stad en in het Noord-Hollands Archief, maar bij Bibliotheek Haarlem komt het ook goed tot zijn recht. Neem even de tijd om de foto's te bekijken en de teksten te lezen.
Nog te zien tot en met 2 september.

Perron 9

Met afstand het deprimerendste perron ever: perron 9 van station Sloterdijk. Als je het al kunt vinden (want het ligt geheel buiten het stationscomplex, op zo'n 150 meter afstand) dan waan je je echt van God en alle mensen verlaten. Helemaal als het dan ook nog eens storthoost.

Hollandse zomer

37 Graden

Galerie 37 is deze zomer veranderd in een strandtent waar kunst, mode en vintage zijn samengebracht en gekocht kunnen worden. Ik scoorde er deze fantastische ansichtkaartenharmonica met ingekleurde plaatjes van Dinant voor een klein prijsje, maar je kunt ook meer geld uitgeven als je wilt, er hangt ook echte kunst.

De huizenmarkt

Ik weet niet meer hoe ik eraan kom, aan deze papieren zakdoekjes van de makelaar, maar wat zou het marketingplan erachter zijn?
De huizenmarkt is om te huilen?

Sieraadvormen

Gezien in het Coda in Apeldoorn: een tentoonstelling met sieraadvormen uitgevoerd in papier. Het zijn nadrukkelijk sieraadvormen, dus niet echt draagbare sieraden. Maar erg leuk en inspirerend. Hier een ketting van stukjes drukwerk van Marianne van der Ent en een gevouwen halsobject van Martine Horstman.