woensdag 26 juni 2013

Wijksafari Utrecht

Interessant gebeuren, zo'n wijksafari in Utrecht. Vanaf het verzamelpunt worden we meegenomen door wat lijkt een bende Marokkaanse scooterjongetjes en scheuren achterop gezeten de wijk Zuilen door. Mijn bestuurder Assad blijkt een eerzame student bedrijfskunde. Aangekomen in de woning van buurtbewoner Hassan stapt onze pikzwarte goedlachse Engelssprekende gids Obafemi uit zijn rol en vertelt dat hij Michiel uit Haarlem is. Hij en Hassan vertellen om de beurt hun levensverhaal waarbij je je af en toe afvraagt wat nu geacteerd is en wat niet. Er volgen een tochtje in een wijksafaribus, met live saxofoonmuziek, verschillende fikse wandelingen met hier en daar wat uitleg over de buurt en een zangsolo vanuit een stilstaande auto.
Nadat we van gids hebben gewisseld maken we kennis met Katica, een Servische vrouw. We gaan in haar huiskamer zitten waar haar dochters plaats maken voor ons. Uit het gesprek dat onze gids Agnes met haar heeft blijkt dat zij een bewogen leven achter de rug heeft, gevlucht uit Servië, op vele plaatsen gewoond, lang illegaal geweest en op haar 14e al moeder, op haar 29e al oma. Het duizelt je bijna van alle informatie. Dan gaan we weer op pad en net als we neerstrijken in het gras om een stuk watermeloen te eten komen de scooters weer aangereden om ons naar een volgende bestemming te brengen.
Samen met de andere groepen kijken we daar naar de scooters die achtjes en bochten draaien rond een zanger. Daartussendoor rijdt Adelheid Roosen op een vuurrood exemplaar, met achterop een operazangeres, beiden in het rood gekleed. Tot slot lopen we met zijn allen naar een wijkgebouw waar we op film alle acht hoofdrolspelers zien waarvan we er vandaag twee iets beter hebben leren kennen.
Het geheel doet sterk denken aan de voorstellingen van het Vijfde Kwartier die in Haarlem dergelijke dingen doen, alleen vond ik die veel poëtischer. De acteurs van Zina zijn door de wijkbewoners 'geadopteerd' waardoor ze maanden met elkaar in contact zijn geweest en elkaars verhalen kennen en zich in elkaar herkennen.
Al met al een boeiende middag met vele verrassingen. De laatste verrassing is de spontane lift die we krijgen van de scooterjongens als we vragen waar de bus naar het station stopt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten