A'dam Toren

Vandaag was ik in Amsterdam in de voormalige Shelltoren. De afgelopen tijd is de toren compleet gestript en opnieuw ingedeeld. Vandaag was het te mistig en te koud om van het uitzicht te genieten, daar bovenop de A'dam Toren, zoals hij tegenwoordig heet (laat staan om daar te schommelen 'over the edge' brrrr....) dus volstonden wij vandaag met een kijkje in de Butcher Social Club. Dat is de ruimte op de begane grond van de toren, helemaal hip met gave zit- en loungeplekken en zelfs een tafeltennistafel.
Mooiste plek vonden wij natuurlijk de w.c.'s, op de vide bij de platenbar waar het plafond een bekend plantendessin heeft. Jawel, van de hand van Floor van het Nederend.

Gezellig

Het is kerstvakantie. Kleinkind en ik zitten gezellig te knippen en te plakken en ik babbel ondertussen wat. Dan zegt ze beslist: 'je hoeft niet alles te zéggen wat je doet!'.

Jubileum

Zoals elk jaar ben ik ook nu weer de verjaardag van mijn blog vergeten. En dat is toch jammer want Wilikditwel is onlangs 10 jaar geworden! Wie had dat gedacht? Ooit begonnen in opdracht voor een cursus 'digitaal medewerker' en met geen flauw idee waarover te schrijven is het uitgegroeid tot mijn eigen digitale archief. Zoals ik vroeger in mijn fotoalbums keek op zoek wanneer een bepaalde gebeurtenis had plaatsgevonden, zo kan ik dat nu in mijn blog doen.
Wat heeft het mij gebracht? Een flinke stimulans om erop uit te gaan, over drempels te stappen waar ik eerder nooit over heen durfde, letterlijk, omdat ik er persé een stukje over wilde schrijven. Ik vond vele culturele pareltjes, in Haarlem maar ook elders in het land en merkte dat, als je er maar op let, er van alles te ontdekken valt, zelfs of juist ín de stad waarin je je hele leven woont.
Verder bracht het me enkele fans, zoals een klant in de bibliotheek die ontdekte dat 'ik het was' van Wilikditwel en enthousiast meldde dat ze mijn blog altijd las. En wat bescheiden erkenning in de vorm van enkele boeken die een foto van mijn blog gebruikten (met bronvermelding, jaja) en zelfs iemand  die een foto wilde kopen voor een flyer, (voor € 7,50 maar toch...).
In de afgelopen tien jaar heb ik verschillende digitale camera's versleten, ben ik overgestapt op de smartphone en gebruik nu ook Instagram en Facebook. Langzaam maar zeker ben ik ook een klein beetje blogmoe geworden merk ik omdat veel dingen zich herhalen en ook omdat ik inmiddels ben overgestapt op het ambachtelijke getekende dagboek, de cirkel is bijna weer rond.

Christmas Crapshoot

De eerste gast van host Joshua Baumgarten op de Christmas Crapshoot gisterenavond was stadsdominee Tom de Haan. Hij begon met de legendarische woorden: 'Als jullie niet naar de kerk komen....dan komt de kerk wel naar jullie toe', en sloeg vervolgens een dikke oude Bijbel open om het kerstverhaal voor te lezen. Een heel eigentijds kerstverhaal weliswaar, over drie vluchtelingen uit het Oosten, op zoek naar een kind in Haarlem. 'De Rock en Roll dominee', kondigde Joshua hem af en zo voelt het wel ja. Overigens had Joshua zelf ook nog wel wat te melden, daarin vinden zij elkaar, en deed dat uiteraard met een gedicht. Ook voor je zielenheil is de Christmas Crapshoot een goed alternatief voor de massale kerstvolkszang. Daarna mocht de avond losbarsten met punk van Busters inmiddels tweemansbandje The Kaak. 

Potters beesten

Hij is leuk de voorstelling Potters beesten van Rieks Swarte. Vier volwassen mannen die op het toneel staan te redderen met poppen en rekwisieten, het was af en toe net of ik de kleinkinderen bezig zag. Leuke vondsten zoals het konijn wat de velden inrent en bij elke coulisse kleiner wordt, of de poes die bespeeld wordt door drie man (staart, pootjes en kopje) zoals Rieks al vertelde bij de lezing in het station.
En zo leuk om precies te kunnen zien hoe de decors verwisseld worden en hoe de poppen bespeeld worden, alsof je een kijkje achter de schermen krijgt.

Kringloop

Op de kinderverjaardag zit een oom met zijn pakje te wachten op de jarige. Ze komt eraan en rukt zonder plichtplegingen het papier eraf. Ze bekijkt het cadeautje en zegt: 'ja'. Vervolgens beent ze naar haar cadeautafel en plant het pakje op de stapel. Dan verdwijnt ze tussen de massa kinderen. 'Ach' zegt een buurvrouw die het allemaal gezien heeft, 'je neemt het gewoon weer mee als je straks weggaat.' 'Ja' zegt de oom droog, 'zo doe ik het al jaren.'

Haarlem Sportstad

Leuke tentoonstelling weer in Museum Haarlem: Haarlem Sportstad, een expositie over de amateur- en topsport in Zuid-Kennemerland. Hier zien we het borstbeeld van Pim Mulier, de stripboekjes die Kick Smit verkocht in zijn kiosk en die deels op hemzelf waren gebaseerd, de schaatsen van Yvonne van Gennip en het tennisracket van Tom Okker.
Als je niet zo'n sportliefhebber bent (zoals ik) dan is het toch leuk om de expositie te bezoeken vanwege de nostalgie, de prettige vormgeving en de oude filmpjes (het filmpje van de dames die aan ritmische gymnastiek doen, hilarisch...).  En als je wel van sport houdt is het natuurlijk helemaal niet te missen.

Potters beesten

Na 25 jaar herneemt Rieks Swarte zijn voorstelling Potters beesten en dat kwam hij vanmorgen toelichten in de Bibliotheek op het station. Samen met Hans Thissen die ook in de voorstelling speelt vertelde hij over Beatrix Potter en haar boekjes en hoe die straks tot leven komen op het toneel. Uiteraard had Swarte ook wat poppen meegenomen, allemaal bewaard gebleven van de vorige keer. Een poes die door drie man bespeeld moet worden, één om het kopje te bewegen, één om met de pootjes in de trui te klauwen en één om de staart te bewegen. Verder had hij een vos mee en wat piepkleine muizen, waarvan er één met zijn armpje kon wuiven. En dat zíet iedereen in de zaal ook voorspelde Rieks. We gaan het zien, ik ben reuze benieuwd. Ik heb toendertijd Potters beesten gemist, dus heel fijn om een herkansing te krijgen.

Sing

Ik hou helemaal niet van animatiefilms maar vandaag vond ik mezelf ineens terug in de bioscoop bij de film Sing. En ik moet zeggen: reuze onderhoudend en grappig. Alle rollen worden vervuld door dieren die zich, uiteraard, als mensen gedragen. Zo zie je tamelijk realistische auto's rondrijden met een penguin of een krokodil achter het stuur, nogal komisch. Hoofdpersoon is theaterdirecteur, koala Buster Moon. Hij wil hoge ogen gooien met een zangwedstrijd om zijn noodlijdend theater uit de rode cijfers te helpen. Het loopt storm en om een lang verhaal kort te maken, eerst gaat alles mis en daarna komt het goed, het is tenslotte een Amerikaanse film.
De figuren zijn erg leuk getroffen, een swingend varken, een verlegen olifant en een lieve gorilla en ze zingen stuk voor stuk de sterren van de hemel.
De film is 3D en dat is flink uitgebuit met snelle doorkijkjes en hoge standpunten. Enfin, leuke familiefilm voor de kerstvakantie.

Open Badkuip

Gisteren was de tweede editie van de Open Badkuip in Badhuis Leidsebuurt. Een avond waar iedereen die zich geroepen voelt iets mag zingen, voordragen of declameren. Dit keer was het thema Erwtensoep en wildfazant waar niet iedereen wat mee kon of zich aan hield maar dat mocht de pret niet drukken.
Er waren zeven optredens van maximaal tien minuten, een goed idee, dat houdt vaart er lekker in: het bandje Purplex dat ik  daar al eerder zag, Jan-Willem van Velzen met een gedicht over peren en Rob Borst die spontaan had bedacht om op te treden met een song van Bob Dylan. 'Heb je al eerder gezongen?' vroeg spreekstalmeester Jervis. 'Nee nog nooit' antwoordde Rob en eerlijk gezegd dat was ook wel te merken. Maar, dat kenmerkt de sfeer van de avond, het publiek loodste hem er zachtjes doorheen door wat mee te hummen en aanmoedigend te applaudiseren.
Slotstuk van de avond was de samenwerking tussen Tom de Haan, stadsdominee, en Joshua Baumgarten, (helaas niet in de race voor stadsdichter) twee mannen met een boodschap. Een mooie combi, de poëzie van Joshua en de saxofoonmuziek van Tom.

Theatertroep Vaudeville

Aangespoord door een lovende recensie in de krant spoedde ik mij naar de Toneelschuur voor de voorstelling Vaudeville van de Theatertroep. Toen ik de spelers zag wist ik dat ik ze al eerder had gezien en dat werd bevestigd doordat ze ook  hier een pauze inlasten om het publiek van drinken te voorzien, heel rommelig maar sympathiek, iets wat ze bij die voorgaande voorstelling ook deden. Maar ik kon me niets meer van de inhoud herinneren en ik vrees dat dat bij Vaudeville precies zo zal gaan. Het is allemaal 'wel grappig': het Zwanenmeer uitgevoerd door het Amsterdams Mannenballet bijvoorbeeld, compleet met commentaar en slow-motion herhalingen, maar het beklijft niet echt. De sketches zijn van hilarisch (een paard dat door het publiek heen dendert) tot melig. Hier staat tegenover dat de spelers erg enthousiast zijn  en er zelf veel plezier in hebben.

Soof 2

Tja, wat moet ik erover zeggen: Soof 2 is een lekkere romantische comedy. Inmiddels zijn Kasper en Soof (sinds de eerste film) met beider instemming gescheiden, en verschijnen er nieuwe vlammen aan de horizon. Lekker ding Bauke die als kok in Soof's restaurant werkt en dierenarts Thomas die Soof op de raarste plekken tegenkomt. En natuurlijk is daar ook nog Jim, de vlam uit de vorige Soof. Enfin, een duidelijk einde is er nog niet dus ik voorzie een Soof 3. Niet erg want het is een prima film voor een regenachtige middag.

Kastanjeziekte

Het is eeuwig zonde maar de twee gigantische kastanjebomen die op het plein voor de bieb aan de Julianalaan staan worden gekapt. Ze schijnen kastanjeziekte te hebben. Erg jammer dat ze niet de gelegenheid krijgen om te genezen.

Severin Bells

Het eerste Severin Bells optreden is een feit. Gisteren in een afgeladen Patronaatcafé gaven ze hun eerste show met, ik citeer: 'atmosferische vibes', yes! Severin Bells is ontstaan uit de bandjes Twin Shades en Bat Country waarvan ik de laatste al jaren met argusogen volg...
Met vooraf de Songchoo Country Club en als afsluiting The Hazzaz werd het een dynamische avond.
Op de foto vind je nog iets van de atmosferische vibes terug geloof ik.