Judas

Wie is de Judas in de familie Holleeder? Willem Holleeder omdat hij zijn eigen familie zou vermoorden als het hem zo uitkomt of Astrid Holleeder die tegen haar broer getuigt en hem zo verraadt? In Judas lees je dat Astrid zich ontzettend schuldig voelt naar haar broer toe maar dat ze niet anders kan. Na een vreselijke jeugd met een gewelddadige vader zit ze in haar volwassen leven opgescheept met haar oudste broer Willem die zich ontwikkelt als een gewetenloze psychopaat. Met zijn charmes en uitgekiende strategieën heeft hij de touwtjes van hun familie altijd stevig in handen. Astrid en haar zus zijn volkomen aan hem overgeleverd. Als blijkt dat hij opdracht heeft gegeven om zijn eigen zwager te vermoorden en zo diens kinderen van hun vader berooft is de maat vol voor  Astrid. Zij haalt haar zus over en samen verzamelen ze gegevens om tegen hem te getuigen zodat hij levenslang krijgt.
Het boek is ruim 500 pagina's dik maar het leest als een trein. Het is werkelijk ijzingwekkend hoe Astrid haar jeugd beschrijft: elke avond als haar vader thuiskomt siddert iedereen van angst, zo'n tiran is het. Het is schrijnend om te lezen dat Astrid als klein meisje bij een vriendinnetje speelt en ze verbijsterd is als die blij is als haar pappa thuiskomt. Na zo'n jeugd móet je wel getraumatiseerd zijn. Toch is het verbazend dat het ene kind een keiharde crimineel wordt en het andere (Astrid) een rechtschapen advocaat.
Judas, een familiekroniek door Astrid Holleeder.

Cool Japan

In Museum Volkenkunde in Leiden staat momenteel de tentoonstelling Cool Japan, over iconen in het hedendaagse Japan. Van computerspelletjes tot manga's (de Japanse strips), van Hello Kitty tot Samoerai, alles vind je terug op deze tentoonstelling. Oud wordt met nieuw gelinkt, zo zie je op oude prenten ook al de spreekwolkjes zoals ze later in de strips worden gebruikt.
Erg leuk zijn de filmpjes waar we striptekenaars en animators aan het werk zien, onder andere onze eigen Michael Dudok de Wit.

Fietsrouteknooppunten

Een tijdje geleden was ik een weekend in Deventer en fietste daar vrolijk rond. Ik dacht een leuke route rondom Deventer te hebben uitgedacht en had de nummers van de knooppunten genoteerd. Maar tot wel drie keer toe klopte er niets van de bewegwijzering. De eerste keer denk je nog, ik zal het wel verkeerd hebben opgeschreven, maar bij het tweede bord merkte ik dat de nummers die ik volgde helemaal niet op de kaart stonden (de kaart dus die bij het knooppunt staat). Dus ik paste de route aan maar bij het volgende bord was het hetzelfde verhaal. Het was echt om heel kregel van te worden.
Eenmaal thuis heb ik mijn probleem gemeld bij meldsysteem Nederlandfietsland. Ik kreeg snel antwoord. Het meldsysteem had de boel opgelost!

Opgelost: Op dit moment worden de nieuwe panelen (met kaartbeeld) op de knooppunten geplaatst, waarmee de actualisatie van het fietsnetwerk in Salland (gemeenten Deventer, Olst-Wijhe en Raalte) is afgerond. Dit was voorheen knooppunt 79 en is nu knooppunt 76 geworden. Het nieuwe informatiebord voor knooppunt 76 wordt hier dus geplaatst of is intussen geplaatst. 
De nieuwe fietskaart is sinds een maand verkrijgbaar bij de VVV's en Tourist Info Punten.

Knooppunt 79 hebben ze veranderd in 76. Ja, geen wonder dat ik er niets van snapte. Wel een heel aparte manier van dingen oplossen. En alle kaarten en boekjes die in omloop zijn kloppen dus niet meer. Nergens staat iets te lezen over deze veranderingen dus alle fietsers na mij met een oud boekje of een oudere kaart staan op dezelfde manier te hannesen. Nou voor mij is het onbegrijpelijk,maar u bent gewaarschuwd!

Laptopvrij

Grappig dit bordje op een tafeltje bij Bar Wolkers aan het Spaarne. En gelijk hebben ze, de tafel heeft uitzicht pal op het Spaarne, zonde om dat te vergeven aan iemand die er niet van geniet.

Louise en hiver

Sfeervolle animatiefilm: Louise en hiver. De bejaarde Louise verblijft de zomer in het badplaatsje Biligen. Als ze in de herfst weer naar de stad wil mist ze de laatste trein van het seizoen. Ze verwacht eerst nog dat men haar wel zal missen maar als niemand haar komt halen berust ze in haar lot. Ze is niet bang en ze redt zich goed. Na een tijdje komt een oude hond haar gezelschap houden. Louise heeft volop tijd voor haar dromen en herinneringen.
Het is alsof je een mooi prentenboek instapt als je naar deze film kijkt. De beelden lijken te zijn getekend met krijt op ruw papier wat hier en daar nog door de tekening schijnt, bijzonder fraai en een mooie combinatie met de melancholieke inhoud.

De camino lopen

'Waar is de uitgang ook weer? Daar toch hè?' De bejaarde man stond voor mijn inlichtingenbureau en hij lichtte vervolgens toe: 'ik heb pas de camino gelopen, die pelgrimstocht, en ik was steeds in de war omdat ik elke avond in een andere herberg sliep. Dan was de voordeur weer ergens anders en dan moest ik weer zoeken waar de wc was. Eén keer ben ik zelfs bijna bij iemand anders in bed gestapt!'
Ik moest erom lachen en vertelde hem dat Tosca Niterink ook ooit de tocht had gelopen en (volgens eigen zeggen) de hele tocht tweemaal had gelopen omdat ze voortdurend verkeerd liep. Ik kon hem het boek meteen meegeven en vroeg nog even hoe oud hij was. '78 en ik heb geen enkel mankement gehad tijdens de tocht' vertelde hij glunderend.
Gelukkig, ik hoef geen haast te maken met de camino. Nog een tijdje om te oefenen. Eerst maar eens de vierdaagse haha...

Geintje

Is het een nieuwe hype? Geparkeerde fietsen op z'n kop zetten? Gisteren kwam ik dit groepje tegen tijdens mijn avondwandelingetje en vanochtend zag ik een dergelijke foto op internet maar dan van elders in het land.

Puck en Hans

Kleding van Puck en Hans, in de jaren zeventig en tachtig kon je die regelmatig terugvinden in de Viva. Daar bleef het voor mij bij want hun winkel heb ik nooit durven betreden. Dat kon ik nu goedmaken met het bekijken van de expo Puck en Hans in het Amsterdam Museum. Het eerste wat ik zag en dat was meteen een pronkstuk was het Laatste Avondmaal waarbij Puck en Hans (poppen) zelf figureren tussen de prachtig aangeklede paspoppen. De barokke kleding, met veel fluweel, linten en satijn paste er perfect bij. De expositie toont verder kleding van hun hand, al die jaren bewaard en voor de gelegenheid afgestaan door hun fans. Puck en Hans vertellen zelf over hun winkel en over de verschillende stukken en stijlen via de audiotour, een leuke toevoeging. Ook kun je de eigenaren beluisteren over hun favoriete stuk en ze zijn het er allemaal over eens, als zij dat kledingstuk droegen voelden ze zich prachtig. Helaas, vertelt een enkeling, pas ik er niet meer in maar ik kijk er nog graag naar.
Toen ik wat zat te schetsen dook de echte Hans ineens op, alsof hij zo uit het filmpje was gestapt wat ik net had gezien. Hij was nieuwsgierig naar mijn tekening, complimenteerde me en wilde er zelfs een foto van maken. Nou nou!
De tentoonstelling is vormgegeven door Maarten Spruyt, niet de minste, en ziet er dus ook dito uit.

Madeira (4)

Madeira staat erom bekend dat er ontzettend veel festivals zijn, zo'n 300 per jaar (zegt de gids die het weten kan, het lijkt mij nogal veel, maar goed). We hebben ze helaas allemaal gemist, maar niet de voorbereidingen. In verschillende plaatsjes hingen de slingers al te wapperen en vooral in het plaatsje Camara de Lobos was flink uitgepakt. Niet alleen hingen daar slingers, maar hele straten waren voorzien van kleurige plafonnetjes. Hiervoor waren plastic flessenbodems gebruikt en van de bovenkanten waren slingers geknipt. Het gaf een geweldig leuk effect.
Nu hoop ik maar dat niemand hierdoor extra plastic flessen is gaan kopen of, nog erger, dat ze van nieuwe flessen zijn gemaakt.

Sage femme

De kritieken over de film Sage Femme waren nogal verdeeld, maar ik vond het zelf een plezierige film. Catherine Deneuve speelt Beatrice, een eigenzinnige, wispelturige oudere dame die het niet zo nauw met de regels neemt, haar op het lijf geschreven. Zij is de ex-minnares van de vader van Claire, die zelfmoord pleegde toen zij hem verliet. Claire wordt gespeeld door Catherine Frot, die met haar popperige gezichtje een heel andere uitstraling heeft en ook een heel ander personage speelt. Claire is vroedvrouw, een alleenstaande moeder en gewetensvol. Daardoor trekt ze zich toch het lot aan van Beatrice die eenzaam is en ernstig ziek. Dit gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. De twee dames zijn beiden een genot om naar te kijken en de film blijft boeiend, is grappig en soms zelfs ontroerend.

Madeira (3)

Dat Madeira bekend staat als bloemeneiland, dat wist ik wel, maar of dat ook in juni zo zou zijn was nog maar de vraag. Het viel niet tegen. Werkelijk overal op het eiland bloeide de agapanthus in prachtig lavendelblauw of wit en vaak zag je daar blauwe hortensia's in de buurt. Ook de exotische paradijsvogelbloem (strelitzia) bloeide er zomaar in het wild. Al even exotisch zijn de bloemen van de flamboyant, een boom met knaloranje bloemen, geweldig. Hier en daar  zagen we hibiscus en overal vind je vetplanten en bananenbomen. De bananen zijn kleiner dan de 'onze' en anders van vorm, wat dikker en voldoen daarom niet aan de norm voor export, tja.
Voor wie naar Madeira gaat is de Tropische tuin in Monte een aanrader (niet te verwarren met de Botanische tuin die er vlakbij ligt en die ik persoonlijk maar saai vond). Heel gevarieerd aangelegd, met verrassende wandelpaden en een grote variëteit aan bloemen en planten. Bovendien heeft de ontwerper zijn collectie kunst en curiosa (zoals het tegeltableau op de foto) aan de tuin toegevoegd wat het extra aardig maakt om er rond te wandelen.

Madeira (2)

Wij verdachten de chauffeur die ons van het vliegveld ophaalde er eerst van dat hij expres wat omreed om te laten zien hoe goed zijn stuurmanskunst was maar er blijken overál op Madeira supersteile wegen en krankzinnige haarspeldbochten te zijn. Hier en daar verwachtte je zelfs gekantelde busjes te zien die niet tegen de zwaartekracht opgewassen waren, maar niets daarvan, het verkeer verliep steeds soepeltjes. Toch vraag je je af of mensen van Madeira een ander evenwichtsgevoel ontwikkelen. Zoiets als zeebenen, maar dan anders. Als je een straat oversteekt die steil omhoog loopt moesten wij, plattelanders, moeite doen om niet om te vallen. Eigenlijk gek dat je niet steeds bosjes toeristen naar beneden ziet rollen.

Madeira

We waren een weekje op Madeira. Ik had er al veel over gehoord en inderdaad: het uitzicht en de wandelingen langs de irrigatiekanaaltjes, de levada's, zijn soms werkelijk spectaculair.