Nog maar net was ik bekomen van de film Heimatklange of ik hoorde dat één van de hoofdrolspeelsters, Erika Stucky, optrad in Rasa in Utrecht. Wat een buitenkansje!
Haar optreden begon met getrommmel achter de coulissen, zo te horen met een stok op de vloer en wanden, een schoteltje rolde het toneel op, daarna een kopje en daar kwam Erika zelf aangewandeld, trommelend op een schep die ze over haar schouder hield. Een aparte entree van een apart mens. Ze beloofde ons dat ze eerst de ‘Heidipart’ zou doen, maar daarna de ‘Britneything’, verwijzend naar haar vertolking van moderne (pop)nummers. Verder vertelde ze dat ze, in San Francisco geboren, als klein meisje Hula zangeres wilde worden, maar eenmaal in Zwitserland ge(r)emigreerd, nogal onder de indruk was van het jodelen, in haar ogen somber, als op een begrafenis. Vandaar de term ‘Suicidal Yodel’.
De jodelliedjes begeleidde ze zelf een op klein accordeonnetje, speels en met veel humor. Verder werd ze begeleid door Jon Sass op tuba en Sebastian Fuchsberger, trombonist met ook nog eens een geweldige stem.
Na de jodelliedjes trok ze haar niet bepaald glamoureuze vestje uit, waarna ze in een iets minder tuttige jurk verder ging met de compleet eigenzinnige vertolking van ‘My Sharona’. Fantastisch hoe ze een geheel eigen draai weet te geven aan uitgekauwde liedjes en van bijvoorbeeld ‘Hit me baby one more time’ een uitgesproken jazzy nummer maakt.
Een goede zangeres met veel gevoel voor humor en entertainment deze Erika Stucky. (”Net Bette Midler”, verzuchtte mijn buurvrouw). Meer, meer!
(en meer kwam er, zie hier..)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten