Een zwanger meisje met een kraai op haar schouder, breiend op het kioskje dat in de zaal staat. Een vrouw met een baard. Grote schilderingen aan de wanden. Een man in een met kreten beschilderd pak, teksten schrijvend op vellen papier die hij aan een waslijn hangt. Voordat
het Beukorkest nog maar één noot heeft gespeeld is er al van alles te beleven in de zaal. Als de muzikanten eenmaal gaan spelen heeft het geheel wel wat weg van een circus, een energieke gecontroleerde chaos. Stuurbaard Bakkebaard, André Manuel, een blazer van De Kift en nog vele anderen vormen dit orkest, een samenwerkingsproject waarbij zo´n 10 -15 man op het podium staan, in wisselende samenstelling. Zo komt de man in het beschilderde pak, Arjan Amin, af en toe een liedje zingen, speelt Patrick Votrian een duet vanaf het balkon met de trompettist op het toneel (die trouwens de hele avond een enorme theemuts met de afbeelding van een vissekop op zijn hoofd heeft) en duikt er af en toe een
knorrige heer in pak op die zingt en wat in een saxofoon toetert. En verder hoor je af en toe het heel herkenbare Stuurbaard Bakkebaardsoundje, zo´n ouderwets megafoongeluid.
Intussen gaat de vrouw met de baard de zaal rond met een kleurig koffertje om stukjes kaas uit te delen en het andere meisje (inmiddels 'bevallen' van een enorme kraai...) loopt rond met een mandje met snoepjes op haar hoofd.
Wat kan ik er nog meer over zeggen, het was een gebeuren, gisteren in het Patronaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten