woensdag 30 september 2009
Cadeautje
Ze beschildert niet alleen tegels maar ook borden, schalen en complete serviezen, kijk maar eens hier.
(Tip: het is weer december voor je het weet…)
maandag 28 september 2009
Bimhuis
(Rara, wie is nu mijn buurman...)
zondag 27 september 2009
vrijdag 25 september 2009
Toneelschuur
De eerste keer dat ik in de Toneelschuur kwam is heel lang geleden. De Toneelschuur was toen nog gevestigd in het oude gebouw in de Smedestraat. Ik was 18, 19 en van toneel had ik geen idee, alleen wist ik dat er een groot gordijn moest hangen dat open en dicht kon. Groot was de schok toen er in de Toneelschuur helemaal geen gordijn bleek te hangen. De spelers kon je bijna aanraken, ze stonden vlakbij het publiek en niet op een podium, nog zo’n schok. Het eerste stuk dat ik daar zag was Gestrand met in de hoofdrol Ansje Beentjes, die inmiddels een carrière als psychologe is begonnen. Ongelooflijk spannend vond ik die eerste toneelstukken, As, De lamp hangt scheef, stukken van de Appel. Dat daar mensen voor jouw neus ter plekke aan het werk waren en dat voor de prijs van weinig meer dan een bioscoopkaartje vond ik magisch. Luk van Mello, Jacques Commandeur, Els van Rooden, Jules Hamel, het waren allemaal fantastische acteurs.
Nog zo leuk aan de Toneelschuur was dat je deze acteurs na afloop bijna altijd weer tegenkwam in de kleine foyer, je kon ze even aangapen of zelfs aanspreken. Het café was trouwens ook zo’n ontdekking, klein, intiem en gezellig, én heel onhandig met al het publiek dat een lange rij vormde tot de zaal openging.
Op de foto uit Bulletin Toneelschuur Producties tableau de la troupe in het steegje naast de oude Toneelschuur met vooraan een piepjonge Frans Lommerse.
donderdag 24 september 2009
Fok
Van de drie piraten die zingend opkomen blijken er twee vrouw te zijn. De piraat met baard, Ann, blijkt zelfs samen met haar man te varen, een kapitein met nogal vrouwelijke trekjes, terwijl Ann haar op haar tanden heeft en het liefst negeert dat ze net bevallen is van een dochter. Kapitein klaagt over zijn verlangen naar de baby bij Mark, die ook een vrouw blijkt te zijn. Het decor is een schuin aflopend plankier dat in de voorstelling steeds gedraaid wordt, in eerste instantie een aardige vondst, maar op den duur een beetje afgezaagd.
Af en toe barsten de piraten in gezang uit, echte musicalachtige liedjes, mooi gezongen dat wel, maar muziektheater kan ik het niet noemen.
Een aardige voorstelling, maar waar keek ik nu eigenlijk naar? Was het een persiflage, was het kolderiek bedoeld of moest het een musical voorstellen? Het werd mij niet helemaal duidelijk.
dinsdag 22 september 2009
Mannen die vrouwen haten
Best spannend, maar kijk deze 2,5 uur (!!) durende film straks rustig thuis.
zondag 20 september 2009
Van Dam tot dam
Gisteren voor het eerst in mijn leven de Damtotdamtocht gelopen. Nee, niet hard, gewoon gewandeld. Samen met zo’n 13.000(!) andere wandelaars, wel even wennen om in een file te lopen. Net als je bedenkt dat je deze tocht ook een week later in alle rust zou kunnen doen kom je op de Kadoelenweg waar de bewoners zich heerlijk hebben uitgeleefd met vlaggetjes, slingers en lichtjes en langs de kant van de weg aanmoedigingen roepen. Een enkeling gaat helemaal los en heeft de geluidsboxen buiten gezet, lekker op volume 10, want vandaag is het feest!
De route leidt langs schattige dijkhuisjes en een grote variatie aan woonboten. Het laatste stuk langs een snelweg is wat saai, maar daar staat weer een sponsor versnaperingen uit te delen om ons op de been te houden. Als de meute aankomt in Zaandam waan je je een beetje een vierdaagse wandelaar, Zaandam lijkt carnaval te vieren. Wandelaars met medaille om de nek barsten los in gezang en hossen mee met de feestmuziek.
Volgend jaar weer? Eerst maar eens kijken of ik vandaag nog uit mijn stoel kan komen.
woensdag 16 september 2009
maandag 14 september 2009
zaterdag 12 september 2009
Druk, druk, druk
De vaardagen en het Jopenfestival kan ik alvast afvinken.
Deze tuin vaart! Het is geen boot maar een vlot, gemaakt van piepschuim. Bedacht door Robert Jasper Grootveld en speciaal voor de Vaardagen naar Haarlem versleept.
Op een basis van piepschuim ligt een laag aarde waarop van alles groeit. Een soort Ark van Noach maar dan voor plantjes of zo. Slim als je meer water dan grond hebt. En handig, want hij kan niet lek.
Het Jopenfestival vond dit jaar plaats op de Grote Markt. Altijd een beetje raar hoe de een zich dan volkomen in zijn rol inleeft: ik ben een ridder, (minstreel, kwakzalver) en de ander daar langssjokt op crocs met fototoestel en mobiel. Maar de stemming was goed en men vermaakte zich best.
En aan het eind van de middag kwam de Kift de Stad als podium openen.
donderdag 10 september 2009
Een mond vol zand
Gisteren speelden de nieuwkomers van Orkater, Via Berlin, de voorstelling: Een mond vol zand. Een vrouw zoekt haar man die is verdwenen in Afghanistan. Ze vindt hem terug in een tent bij een vreemde vrouw. Hij praat niet meer.
De vertelster, Dagmar Slagmolen, (een tweede Tamar van den Dop) begeleidt zichzelf op een soort melkbus met snaren. David Lancieer die haar man speelt drumt op van alles en nog wat, zelfs op het tentzeil. Rosa Arnold, als Afghaanse vrouw, speelt prachtig viool. Een korte voorstelling, maar wel een mooie. Sfeervol decor ook, opgebouwd uit roestig ijzer en zand.
Geen groentjes deze nieuwkomers maar een aanwinst.
De foto van Diewke van den Heuvel is genomen op Oerol, waar de voorstelling ook werd gespeeld.
maandag 7 september 2009
Heeft u iets over voor de kankerbestrijding?
De meest voorkomende reactie is: Ans, heb jij nog kleingeld? (over de schouder geroepen).
Een goede tweede: Wáár is mijn tas?
Gelukkig kreeg ik maar eenmaal de reactie: Nee, dank u.
En een keer botweg: Nee!
Lief was de reactie van een ongeveer achttienjarige jongen: Doet u dit vrijwillig? Goh, goed!
En wel heel aandoenlijk het bijna glunderende twaalfjarige meisje, terwijl ze wat muntjes in de bus stopte: Mijn moeder heeft ook kanker!
zaterdag 5 september 2009
BimboBox
Als ik vroeger met mijn oma naar ‘Vroom’ ging, kreeg ik steevast een dubbeltje om in de gleuf te gooien. Zij vond die trommelende en toeterende aapjes net zo leuk als ik toen ik vier was.
Bij de Vintage Room in Den Bosch staat er nog eentje. De hele winkel is trouwens een en al nostalgie. Oude legoverpakkingen, autootjes, barbies, kruissteekpakketjes, om te smullen!