Vruchtbaar

Ik dacht dat het heel bijzonder was, maar bijna elke appel van het ras Pink Lady die ik de laatste weken kocht had wel een ontkiemend appelpitje in het klokhuis. Op de rand van het bord een pit met worteltjes, de pit in de appel heeft zelfs al een blaadje!
In een potje aarde ermee en wordt vervolgd.

Rondje expo's

Het kost soms moeite om het bij te houden, het culturele leven in Haarlem, (al gelooft niet iedereen dat…).
Vandaag even een klein rondje tentoonstellingen gedaan.
In de Vishal hangt werk van Hans de Bruijn die ik regelmatig aan het werk zie in het Patronaat, maar die hier foto's exposeert die hij gemaakt heeft van kunstenaars in hun ateliers of daarbuiten. Leuk om even een kijkje te nemen in hun universum. Mooie foto's ook. En van een paar gefotografeerde kunstenaars staat ook werk.
Door naar het Historisch Museum. Daar hangen foto's van het Spaarnestad fotoarchief. Het begint met een kleine introductie (bescheiden: Als Spaarnestad het niet heeft is het niet gebeurd), in de volgende zalen een selectie met foto´s. De collectie is enorm dus het is haast onmogelijk om een keuze te maken. Hier zien we onder meer de wel bekende foto van André Hazes als kleine jongen, zingend op een groentekistje, en de beroemde foto van mensen op de Dam, 7 mei 1945, schuilend achter een lantaarnpaal, tijdens een laatste verzet van de Duitsers.
Aansluitend in het ABC staat een expo over de nieuwbouw op de Raaks die nu eindelijk voltooid is en, nog leuker eigenlijk, een tentoonstelling met werk van leerlingen van het ROC Nova College. Ontwerp een bed voor lady Gaga of maak een nieuwe stoel uit drie oude exemplaren waren onder meer hun opdrachten. Deze zetel van Daisy en Femmy vind ik wel leuk. Rugleuning wordt zitting en andersom en door de zwierige pootjes en uitgespreide armleuningen krijgt het geheel iets uitnodigends.

Wild breien

Het is ook al overgeslagen naar de eilanden: wild breien, oftewel het aankleden van bomen, lantaarnpalen en telefooncellen met breisels. Merkwaardig, maar wel vrolijk.

Op Texel heeft Mizz Knitty een wolletje gebreid voor deze boom.

Texel

Waar kijken deze mensen naar?
Nee, het zijn geen beginnende vogelaars, verrast door de aanblik van de geelbekkoekeloeris.
Van een zonsverduistering is ook geen sprake.

Het is tante Esther, die wel of niet vrijwillig, een tandemsprong maakt op Texel. Per parachute.
Voor haar verjaardag gekregen.
Fijn, zulke cadeau's...

Haarlemse Kennis Kwis

Het was gisteren alweer de vijfde editie van de Haarlemse Kennis Kwis en voor de bibliotheek de eerste keer om deel te nemen. Mijn eigen bijdrage bleef zo'n beetje beperkt tot het feit dat ik het hoognodig vond dat er een biebteam meedeed en dat dat team daardoor geformeerd was, verder was mijn aandeel bescheiden (hoewel ik natuurlijk wel bijna àlles wist, maar niet aan de beurt kwam...). Maar collega Bram wist met zijn grote Haarlemkennis een groot deel van de vragen te beantwoorden en zo stuwden we in de eerste ronde op tot de eerste plaats met 9 punten (het team na ons had er 4 of zo).
Het was een hectisch gebeuren, het Ampzing Genootschap liet graag en veel van zich horen, de jonge honden van de Haarlemtelevisiefilmpjes waren niet te temmen en gooiden wel drie flessen wijn om, de archivarissen kwamen wat later op stoom en het team van café Nobel was, wat zal ik zeggen, zeer bedachtzaam.
Helaas begon de puntentelling in de tweede en laatste ronde weer met nul en zo kon het team van het Noord-Hollands Archief wegkomen met de trofee, een Samuel Ampzingkaars, en werden wij tweede.

Almere strand

Hoe krijg je 10.000 vrouwen naar het strand terwijl het 13 graden is, zwaar bewolkt en winderig? Juist, het is de Libelle 'Zomer' week.

Kunstig

Niet echt kunst, maar wel kunstig: tijdens de Vijfhoekkunstroute exposeerde de bewoonster van dit pandje aan de Tuchthuisstraat haar liefde voor het haakwerk. Een paaltje verkleed als grachtenpandje, een paalwoning...

Vijfhoekkunstroute

Het was weer gezellig, gezellig in de Vijfhoek. De ateliers, de schilderijen, de beelden, de gedichten, de foto's, de praatjes met de kunstenaars of bewoners en niet in het minst: de muziek! Want in deze 6e editie was er voor muziek ruim plaats. Op straathoeken of onder poortjes, voor etalages of gewoon in de Nieuwe Kerk, overal kon je muzikanten tegenkomen. Een greep: de complete familie Hannes Kuiper trad op, Hannes op gitaar, Christine op trekzak, en dochter Jorinde zong haar mooie liedjes niet in het minst gehinderd door haar dochter die in mama's buurt wilde zijn.
Erika Fangmann zong cabaretachtige liedjes in het Proveniershofje, grappig! Mooie plek ook, en simpel: raam open en pianiste José was ook goed te horen.
En, tot slot: Nina en Laura, een één-eiïge tweeling die tweestemmige Engelse liedjes zong. Stralend en charmant, ik kan niet anders zeggen en wat klonk dat goed! Uit Haarlem komen ze nota bene en ik blijk in mijn ontdekking al jaren achter te lopen: in 2008 deden ze mee aan één of andere tv-show over tweelingen: Twinzz, nooit gezien. Maar hier horen we meer van, mark my words!
(Luister hier naar de tweelingzusjes)

Lef

Je moet maar durven…

Kantine Oost

Dit weekend niets te doen? Op naar de Beatrixdreef in Parkwijk. Daar is een nieuw project gestart van het 5e Kwartier: Kantine Oost, het Zomerbos. De theatermakers hebben verhalen opgetekend van bewoners in ruil voor een boompje dat over een tijd geplant zal worden in het Reinaldapark. Deze verhalen vertellen de acteurs weer aan het publiek op het grasveld aan de Beatrixdreef.
Een actrice vertelt het verhaal van een man die alles wil vastleggen en bewaren omdat hij uit een groot gezin kwam waar niets uit zijn jeugd bewaard is gebleven. Hierin herken je rasparkwijker Rob Jordaan, klik hier voor zijn kant van het verhaal.
Een ander vertelt het verhaal van een bejaarde vrouw die sinds drie jaar in het Reinaldahuis woont. De pantoffeltjes staan naast haar stoel en een violiste begeleidt haar.
Elke dag vier nieuwe verhalen te beluisteren, allemaal weer sfeervol en bijzonder.
(Het 5e Kwartier maakte in 2010 de voorstelling STEK, locatietheater in de Slachthuisbuurt, ook zo bijzonder).

Haarlemse Wall of Fame

Hij hangt er al een tijdje: de Wall of Fame van Eric Coolen waarop elke week een nieuw portret van een meer of minder bekende Haarlemmer bij komt te hangen. Als het even kan vraagt Eric of de geportretteerde zelf zijn of haar portret wil ophangen. Bij Malle Babbe ging dat niet, dus gaven Eric Coolen en Michaela Bijlsma er zelf een muzikale invulling aan.
Een stukje van Malle Babbe is hier te horen en de Wall of Fame is te zien in Bibliotheek Centrum.

Lentefris

Komen we nu in de krant? vroegen Nazli en Ebon gretig. Nou, in de krant niet, maar misschien verwerf je ook wel eeuwige roem door Wilikditwel, wie weet...
Het duo was samen met hun medeleerlingen van het Haarlem College bezig om mandjes met plantjes te vullen om later uit te delen aan bewoners van de Slachthuisbuurt. 's Morgens hadden leerlingen van Basisschool De Talenten de buurt al opgeruimd, dit alles in het kader van de actie: Lentefris.
De Slachthuisbuurt ziet er weer spic en span uit.

Jig-jig-jig

Kijk wat ik gescoord heb bij de Schalm! Een hele oude legpuzzel! De stukjes zijn heel onregelmatig gevormd, sommige hebben zelfs de vorm van een kasteel of olifant. Thuis zag ik pas dat hij tweezijdig is (ik dacht dat dat pas een uitvinding was van de laatste jaren...), oef.

Met een beetje geluk heb ik dus weken speelplezier voor maar 60 cent...

De Nazaten

'Is het druk?' 'Ja, we hebben wel 37 reserveringen!' Schattig hè, het leek wel een huiskamerconcert, gisteren in het Mondiaal Centrum. Hoewel, een 11-koppige band als De Nazaten kun je in de meeste huiskamers niet kwijt. De Nazaten leek mij een Surinaamse kaseko-feestband, en inderdaad doet het podium wel een beetje denken aan de aloude Bimbo-Box, maar ze bieden veel meer. Zo is er een interessant duet tussen saxofoon en accordeon waarbij de saxofonist niet alleen toetert maar ook klokt, puft en kreunt op zijn instrument. En een nummer dat gaat over 'het gevoel dat je hebt als het geregend heeft' is bijzonder doordat iedere muzikant dan de regen laat horen met zijn instrument.
Toch gaan de voetjes al snel van de vloer, de dames van het Haarlems Straatorkest in het publiek kunnen zich niet bedwingen.
Interessant detail: één van de bandleden is Patrick Votrian die ik vorige week nog bij De Kift zag. Speciale gasten: Pieter Ubbels (sax), Yedo Gibson(sax) en Toninho Ferragutti(accordeon).

Kermis

Het gaat maar door. Er is nog steeds kermis op de Grote Markt. Waar zijn de dagen gebleven dat in het ochtendgloren van de 6e mei alle kermiswagens alweer op route waren?

Enfin, voor de liefhebber.

Anne Adoswa

Al jaren heb ik het boek De Verstekeling in huis van Anne Adoswa. Af en toe herlees ik het weer en nog steeds vind ik de droge manier waarop zij over haar bijna per ongeluk gesloten huwelijk met Issa Adoswa vertelt erg vermakelijk. De verschillen tussen de Afrikaanse Issa en de Amsterdamse Anne zijn ook wel erg groot en bereiken hun hoogtepunt als ze op vakantie in Tanzania zijn en daar een, door Issa in Nederland gekochte vrachtwagen, moeten zien uit te klaren van het schip waarop het verscheept is. Tandenknarsend ziet Anne toe hoe er dag na dag verloren gaat met smeergeld betalen, geklets, handjeklap en bureaucratische rompslomp, terwijl Issa daar stoïcijns onder blijft.
Tot mijn vreugde ontdekte ik pas dat ze een vervolg heeft geschreven: Een huis in Afrika. Hierin vertelt ze dat Issa na 15 jaar huwelijk een huis in Tanzania wil kopen. Of dat een reden voor hem zal zijn om terug te keren is nog de vraag, en of Anne dan zelf zal meegaan ook. Iets minder speels geschreven dan het eerste boek, maar wel erg leuk om te lezen.

Ik schrijf je naam

Op lange rollen papier kan iedere Haarlemmer vandaag en morgen de naam schrijven van één van de ruim 700 Joden die in de 2e wereldoorlog uit Haarlem zijn weggevoerd. De rollen worden opgehangen in de Janskerk.
Willemien Spook bedacht het project Ik schrijf je naam omdat ze zich erover verbaasde dat daar nog nergens in Haarlem een monument voor was .
Een mooi initiatief, heel simpel, maar het resultaat is indrukwekkend en ontroerend.

Spaarne Kunstroute

Gisteren zouden we de Spaarne Kunstroute lopen, het was er heerlijk weer voor. We zijn er niet in geslaagd om hem helemaal uit te lopen. Eerst sloegen we per ongeluk al een paar nummers over en toen we eenmaal een drankje bij het Jan en Piet Museum hadden genuttigd lokte vooral het terras van Zuidam bij molen de Adriaan. Wel leuke dingen gezien, zoals deze houten koppen van Miro de Ruiter (12 jaar of zo) in een etalage in de Spaarnwouderstraat.
Zuidam is trouwens een geweldige aanwinst voor Haarlem. Het was goddelijk daar aan het water.

De Spaarne Kunstroute gaan we zeker nog een keer overdoen.
In de winter.

Oranje

Antonius van Padua keek verwonderd, maar goedkeurend toe toen er gisteren een oranje menigte aan zijn voeten feestvierde. De Bouncers hadden hun eigen schare fans meegenomen en er ontstond een heuse festivalsfeer, die zich uitstrekte over de hele stad, alleen de Botermarkt was een oranje hel.



Over oranje gesproken, sommige Haarlemmers sprongen wel héél gewaagd uit de band.