Misschien omdat ik zo'n lovende recensie had gelezen, maar nu leek de voorstelling van Carver toch ietsje tegen te vallen. Maar allez, dat komt dan echt door te hoog gespannen verwachtingen van mijn kant, want ze zijn echt goed, alle vier de acteurs: Beppie Melissen, Lenie Breederveld, René van 't Hof en René Groothof. En heel leuk dat ze Café Lehmitz waar ze bekend mee werden hebben hernomen zodat ik twintig jaar later nog de kans krijg om het te zien. In de archieven zag ik dat zelfs sommige jassen en schoenen al die tijd bewaard zijn gebleven. Alleen de rol van Jim van der Woude is nu ingenomen door René Groothof.We zien de vier acteurs in een etablissement en het is duidelijk dat zij daar ongeveer wonen en er een hele geschiedenis hebben liggen. Ze maken ruzie, flirten op hun manier en delen lief en leed, ze zijn tot elkaar veroordeeld. Alles met veel mimiek gebracht en soms tot het randje van slapstick zoals wanneer René van 't Hof in slaap valt op een tafel en met zijn neus aan de punt blijft hangen. Of de bizarre dans die een jaloerse René van 't Hof Lenie doet wegvoeren van de andere René, niet na te vertellen, maar zeer komisch. Eigenlijk een tragikomische voorstelling als je de achtergrond weet: het is gebaseerd op een fotoboek die Anders Petersen maakte van cafébezoekers levend aan de zelfkant waarvan na een aantal jaren, toen de fotograaf weer terugkwam, praktisch iedereen was overleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten