Polkadot

Het moge duidelijk zijn: de fietsmode anno 2013 wordt beheerst door de stip.
Gezellig wel.

Handel in veren

Rascha Peper had een meer omvangrijke roman voor ogen gehad toen ze Handel in veren schreef, maar door ziekte gedwongen heeft ze het verkort uitgegeven. Nadat ze dit manuscript afrondde is ze overleden. De manier waarop zij een verhaal vertelt is altijd erg prettig: ze neemt de tijd om gedetailleerd de hoofdpersonen en hun omstandigheden te beschrijven. Ook bij Handel in veren heeft ze zich grondig in haar onderwerp verdiept. Bioloog Henk Bronkhorst is gefascineerd door Bruijns boshoen, een vogel waarnaar hij op zoek is in Nieuw-Guinea en waarvan anno 1958 niet zeker is of hij al dan niet is uitgestorven. Ondertussen voedt zijn vrouw Minke in Nederland hun twee kinderen op en merkt dat haar huwelijk niet is wat ze ervan verwachtte. Maar ja, zo ging dat nu eenmaal in die tijd, zal ze jaren later aan haar kleindochter Wendy vertellen en ze maakt haar ook deelgenoot van het geheim dat ze met zich meedraagt.
Zoals gezegd een prettig vlot lezend verhaal waarbij je in eerste instantie moet gissen naar de verhoudingen tussen de verschillende personen, wat het juist weer spannend maakt.
Je kunt duidelijk merken dat er verschillende lijntjes lopen waar Peper nog meer mee had willen doen. Zo zou Wendy naar New York gaan, zal ze dan Rick ontmoeten die zo belangrijk voor haar oma was, of niet? En van wie was het mailtje dat Rick ontving? Zelfs met de inbraak waar het boek mee begint had ze nog een plan kunnen hebben.
We zullen het nooit weten. Evengoed is het boek zeer lezenswaard.

Green Wheels

Gezellig, het lijkt wel een rijdende bloementuin.

Blancanieves

Een bizar sprookje in de sfeer van oude zwart witfilms, dat omschrijft een beetje de film Blancanieves. Het verhaal speelt zich af in Sevilla in de jaren twintig. De beroemde toreador Antonio Villalta wordt op de horens genomen door een stier en raakt daardoor verlamd. Op dezelfde dag sterft zijn vrouw in het kraambed bij de bevalling van Carmenchita. Het meisje wordt opgevoed door haar grootmoeder en als die op een dag sterft komt ze bij haar vader en kwaadaardige stiefmoeder in huis. Als ook haar vader sterft wordt het kind door haar stiefmoeder het bos ingestuurd en raakt verzeild bij een troep dwergen die optreden met een toreadoract. Dan blijkt zij de genen van haar vader geërfd te hebben en ze steelt de show tot het bittere eind.
Wat in eerste instantie een wat drakerige film lijkt ontpopt zich tot een meeslepend verhaal waarin allerlei sprookjeselementen terugkomen. De dwergen, de boze stiefmoeder die als mooiste in het land verdrongen wordt door haar stiefdochter, de giftige appel en de kus in de glazen kist. En wat hoop je op een sprookjesachtig goed einde!
Dit is de eerste film die ik heb gezien waarin een haan een grote rol speelt. De film is zwijgend, teksten worden tussen de scènes vertoond op zwarte bordjes. De muziek speelt een grote rol, veel flamenco- en gitaarmuziek, heel passend. Alle vrouwen in de film zijn beeldschoon en Carmenchita op jonge leeftijd is van een grote schattigheid. Misschien toch allemaal wat cartoonesk maar het past allemaal wel bij elkaar. Bijzondere film.

Uitgestapt

Ze staan er al een week, zei mijn man, doelend op de sandalen die daar zomaar op de stoep stonden. Merkwaardig. De sandalen stonden erbij of iemand ze net had uitgetrokken om even een baantje te zwemmen, als je hier even de straat oversteekt lig je zo in de Brouwersvaart. Maar een zwemtocht van een week? En dat ze dan al die tijd zo netjes blijven staan. Niemand anders die verlegen zat om een paar sandalen? Ze zien er degelijk uit. Je verwacht dat de eigenaar een niet-verspillende milieubewuste natuurliefhebber zou zijn, en niet iemand die zijn schoenen zomaar als vuil op de straat achterlaat. Misschien is het een alternatieve poging tot kringloop, noodzakelijk omdat de Schalm er niet meer is.
Enfin, toen ik er later weer langsliep waren ze weg. Probleem opgelost.

Schouw

Eén van de vele kleine schatten van Bibliotheek Zuid-Kennemerland, (voorheen Bibliotheek Haarlem en omstreken, voorheen Stadsbibliotheek Haarlem), is deze oude schouw. Zwart en statig, sierlijk en voornaam, maar volkomen nutteloos. Tegenwoordig voorzien van een kleine slecht werkende elektrische radiator. En door de nieuwe bewoners van de kamer op passende wijze aangekleed.

Vakantieleed

Zomer

Zonnen, zinderen, blikkeren, koken, smelten, braden, het is zomerrrr!

Designtip

Voor een fris zomergevoel: vissen in je raamkozijn.
Gezien bij Villa Zomerdijk.

Mooizooi

De entree is al inspirerend: een gezellige tuin met courgetteplanten, zonnebloemen en een hekje met spijlen in allerlei kleuren. We waren vandaag bij Mooizooi, de winkel met restpartijen, het vervolg op Puik Hergebruik. Hier kun je knutselspullen kopen die je niet in een gewone winkel kunt bemachtigen, sterker nog, die elders worden weggegooid. Kartonnen rollen, plastic schoenvormen, kroonkurken, afsnijsels van vellen plakplastic, stukken lint, stof, behangstalenboeken, kartonnen appeldozen, filmblikken, enfin, van alles dus. En ook elke keer weer anders, afhankelijk van wat de bedrijven aanbieden. Her en daar staan werkstukken waardoor je gelijk zelf zin krijgt om aan de slag te gaan. Wat te denken van een lampenkap gemaakt van louter ritssluitingen? Of pompoentjes? Een fietswiel volgestopt met rozen of een tafereeltje met onthoofde barbiepopjes? Of de reusachtige vis die boven de balie hangt? Die knalgele balie kwam me trouwens bekend voor. De Mooizooibaas vertelde me dat die uit de Vishal kwam waar de kunstenaars klaagden dat hij de aandacht van hun kunstwerken wegnam. Tja, zo kom je dan aan een heuse kunstbalie gemaakt door Andrew March, dezelfde die het skatekunstwerk in het Zaanenpark maakte.
Tot slot, die leuke met stripverhalen beplakte deuren wil ik thuis ook hebben.

The Heat

Ladiesnight in Pathé, dat betekent zo'n 300 uitgelaten vrouwen die hun goodiebag keuren en van hun gratis drankje nippen. Een jolige jongeman die het zeer met zichzelf getroffen heeft en zich een tweede Paul de Leeuw waant doet de bingo met prijzen als een paaldansworkshop en een verwentas.

Dan begint de film en worden driehonderd zakken popcorn opengescheurd en vermalen. Gelukkig bestaat er ondertiteling en staat het geluidsvolume op tien. Maar de film The Heat is echt leuk. Sandra Bullock speelt een FBI agent die in haar jacht op een drugsbaron veroordeeld is tot samenwerking met vrouwelijk agent Mullins, een dikke donkerharige versie van Sylvia Witteman. Ze vormen samen een soort slapstickduo waarin vooral Mullins (Melissa McCarthy) uitblinkt als komisch talent. Beslist een aanrader.

Bloeiend

Zomers sfeertje zo met die stokrozen.

Jongen in jurk

Ik heb gisteren mijn allereerste e-book gelezen en voel mij reuze hip. (Nou ja, hip, hip, mijn ouders van 80 zijn eigenlijk veel hipper want zij lezen al minstens een jaar hun boeken op de e-reader).
Via vakantiebieb.nl kun je de app downloaden en kiezen uit zo'n 25 titels voor in de vakantie, hartstikke handig, het lukte mij heel vlotjes.
Ik las Jongen in jurk van David Walliams (bekend van comedyserie Little Britain). Een origineel en grappig jeugdverhaal in de trant van Roald Dahl. Ook de tekeningen droegen bij aan het Roald Dahl-gevoel, die zijn namelijk van de hand van Quentin Blake. Dennis, een 12-jarige jongen houdt van voetbal maar is ook nogal geïnteresseerd in mooie japonnen. Hij smult van de nieuwste Vogue, tot grote ergernis van zijn vader. Vriendin Lisa die de liefde voor mode met hem deelt haalt hem over om in een jurk naar school te gaan, onder het motto, waarom zouden alleen vrouwen zich mooi mogen aankleden. Helaas valt dat niet in goede aarde bij de schooldirecteur. Dennis wordt geschorst en mag ook niet meedoen aan de voetbalfinale. Lisa verzint een list waardoor de finale wordt gewonnen en de directeur in zijn hemd staat. Origineel gegeven en vlot verteld.

Arianna

De Karavaan, voorheen een evenement dat plaatsvond in de kop van Noord-Holland, doet sinds vorig jaar ook Zandvoort aan. Daar zag ik vandaag Arianna, een muzikaal theaterstuk van de Veenfabriek.
In een duinpan vlakbij de watertoren ligt een auto op zijn kop, de hoofdpersoon ligt er naast. Is zij uit de auto geslingerd of is er iets anders gebeurd? Het is gissen. Wel blijkt snel dat Arianna bang is dat haar geliefde haar zal verlaten en dat zij tamelijk wanhopig haar best doen om hem vast te houden. Hierdoorheen komt een jong scootergastje zijn frustraties spuien over zijn baas en vertelt een moeder trots over haar buitengewoon altruïstische dochter. Wat de verhalen met elkaar te maken hebben is niet helemaal duidelijk. Door koptelefoons horen we electronische muziek, gecombineerd met viool en prachtige zang.
Een ietwat vage, maar mede door de locatie heel aardige voorstelling.

Kapringen

Spannende film: Kapringen, het verhaal over een Deens schip dat gekaapt wordt door een groep Somaliërs. De reder van het schip weigert een bemiddelaar in de arm te nemen en start een maandenlange onderhandeling.
De film is boeiend en spannend, maar roept gelijk ook weer een aantal vragen op. Waarom is het ruim van de boot helemaal leeg bijvoorbeeld, en hoe werd voedsel en water aangeleverd? En, nog praktischer, was er een kapper aan boord, want na vier maanden was het haar van de kok nog amper gegroeid.
Bizar detail: het schip en de figuranten hebben zelf een gijzeling meegemaakt.

Architectuurcentrum

Ik kwam eigenlijk voor de tekeningen van Tomas Schats die hij op groot formaat op de muren van het Architectuurcentrum had getekend. Ze zijn grappig, speels en bedrieglijk simpel. Hij liet zich inspireren door Haarlemse architectuur. Zo zien we het dak van de Koepel verbeeld als vangnet en de Cavex schoorsteen die zichzelf in rook laat opgaan, pijnlijk... Smakelijk is dan weer de vondst van het Drostegebouw waarvan de bovenste steentjes uit chocoladereep bestaan.

Maar de langste tijd heb ik doorgebracht op het toilet. Nee, niet door een opkomend buikgriepje gelukkig, maar daar staat namelijk de NoBudgetToiletExhibition (NBTE). Het idee is: cultuur kan misschien wel toe met iets minder geld maar niet zonder inspiratie. Bij het NBTE bestaat het budget niet uit geld maar uit inspiratie die opgedaan wordt op een heel bijzondere plaats, namelijk het toilet. Voorwaarde: het tentoongestelde materiaal mag op zijn duurst direct uit de printer komen en moet inspiratie tonen voor slim tijdelijk gebruik, hergebruik of onverwachte gebruik van ruimte, geld, materiaal of energie.
Dit project zou opgepakt moeten worden door architectuurcentra en andere instellingen in het land en gevoed moeten worden door architecten, aannemers, bouwkundigen, kunstenaars en zo meer.
Het toilet in het Architectuurcentrum is nu bekleed met multiplexpanelen waarop simpele plaatjes met de meest fantasievolle ideeën zijn vastgepind, een boom vol met vogelkastjes, een stekker waarachter zich een juwelendoosje bevindt of een flatgebouw helemaal volgehangen met wasgoed. Geweldig leuk en inspirerend.

De grijze harenclub

Toen ik op mijn 45e stopte met mijn haar te verven belandde ik in een kleine identiteitscrisis. Leek ik niet erg oud met mijn grijze haar? Welke kleren kon ik nog dragen en in welke kleur? Hoe deden andere grijze vrouwen dat? Ik keek eens om me heen en er bleken warempel best veel leuke grijze vrouwen te bestaan.
Laatst stond ik op een roltrap en op de tegenoverliggende roltrap stonden twee eveneens grijsharige vrouwen. Al dalend en stijgend monsterden wij elkaar goedkeurend. Ja, zij mochten er zijn en ik zag dat zij ook waardering hadden voor mijn verschijning. Mijn man zag het en zei: ‘Jullie lijken wel zo’n motorclub waarbij ze naar elkaar zwaaien’.

Snoeistaaltje

Niet bepaald een natuurlijke groeivorm maar wel een staaltje van messcherpe snoeikunst: deze piramidevormige buxussen in de tuin van buitenplaats Amerongen.

De groeten

Groeten uit ...Zandvoort, Amerongen, Zandvoort, nee toch Amerongen. Enfin, groeten uit Zandvoort in Amerongen.

Waarschuwing

De tablet is een reuze handig apparaat, maar!
Dat je het weet:

Bijna thuis

Fascinerend boek: Bijna thuis van Jean Kwok. Het Chinees meisje Kimberley vertelt hoe haar leven is verlopen sinds zij en haar moeder in de jaren negentig naar de Verenigde Staten verhuisden. Overgeleverd aan de gunsten van hun familie woonde het gezinnetje jarenlang in een niet verwarmde bouwval en moest Kimberley haar moeder na schooltijd helpen in de kledingfabriek om de vereiste stuks kleding af te krijgen. Omdat zij heel slim is, is er een uitweg uit deze hel, ze krijgt de mogelijkheden om te studeren en die grijpt ze met beide handen aan.
In eenvoudige stijl, maar bijzonder boeiend beschreven. Gebaseerd op Kwok's eigen ervaringen en een alarmbel voor dit soort praktijken die ongetwijfeld nog steeds plaatsvinden.

Nederland schrijft

Na mijn eervolle vermelding in de columnwedstrijd van Nederland-Schrijft besloot ik dan ook maar meteen mee te doen aan de wedstrijd Zinderend verhaal, zinderend in de zin van spannend, plotgedreven. Ai, dat viel nog niet mee. Ik heb opmerkelijk weinig fantasie voor enge verhalen, althans niet voor iets met een kop en een staart. Het resultaat na een paar avonden gezwoeg is meer grappig dan spannend geloof ik, enfin, oordeel zelf, klik hier, schroom niet om een recensie schrijven en sterren uit te delen.

Dit is zo'n beetje het maak proces:
De schuur was klein groot en duister hoog en bevatte een kapot raam geen ramen. In een hoek stond naast een zaagtafel een gesloten kist een berg oud roest. Bij nadere inspectie bleken het oude blikken verf en gereedschap te zijn. Er waren geen deuren Een deur Twee deuren kwamen uit op de grote ruimte, maar die waren afgesloten. Er was geen licht Het lichtknopje was stuk werkte niet, maar gelukkig had Hanna op het laatste moment lucifers een zaklantaarn in haar fietstas gestopt. Binnen was het klam. In ieder geval was het binnen droog. In de verte klonk het geluid van een motor auto.

Supergelukkig

Ik kan me voorstellen dat Tatjana van Zanten het moeilijk had na publicatie van haar boek Supergelukkig. Het boek speelt in Bloemendaal en levert aardig wat kritiek op de Bloemendalers. Omdat Tatjana haar eigen naam gebruikt voor de ik-figuur en diens man ook Kees heet (Tatjana van Zanten is getrouwd met de schrijver Kees van Beijnum) is het nogal logisch dat niet iedereen snapt dat het hier om fictie gaat. Zelf zegt ze trouwens dat alles in het boek waargebeurd is.
Allereerst is het een soort zedenschets over het leven in een dorp met veel nouveau riche compleet met sappige verhalen over snoeverijen over auto's, woningen en carrières, maar het hoofdthema van het boek is pesten. De dochter van een van de bewoners wordt uitgesloten en gepest op haar school en dat neemt steeds extremere vormen aan. Eigenlijk is het een spiegeling van het gedrag van de volwassenen, ook hier vormen zich kliekjes om populaire figuren heen en worden mensen al naar gelang hun aanzien wel of niet uitgenodigd voor feestjes.
Het boek is vlot geschreven en omdat het zich in Bloemendaal afspeelt herken je veel van de beschrijvingen van de omgeving. En eigenlijk is het ook heerlijk om je te verkneukelen over het snobgedrag van de poeners en de patsers.

Moestuin

Nee, de courgettesoep laat nog even op zich wachten.