Blancanieves

Een bizar sprookje in de sfeer van oude zwart witfilms, dat omschrijft een beetje de film Blancanieves. Het verhaal speelt zich af in Sevilla in de jaren twintig. De beroemde toreador Antonio Villalta wordt op de horens genomen door een stier en raakt daardoor verlamd. Op dezelfde dag sterft zijn vrouw in het kraambed bij de bevalling van Carmenchita. Het meisje wordt opgevoed door haar grootmoeder en als die op een dag sterft komt ze bij haar vader en kwaadaardige stiefmoeder in huis. Als ook haar vader sterft wordt het kind door haar stiefmoeder het bos ingestuurd en raakt verzeild bij een troep dwergen die optreden met een toreadoract. Dan blijkt zij de genen van haar vader geërfd te hebben en ze steelt de show tot het bittere eind.
Wat in eerste instantie een wat drakerige film lijkt ontpopt zich tot een meeslepend verhaal waarin allerlei sprookjeselementen terugkomen. De dwergen, de boze stiefmoeder die als mooiste in het land verdrongen wordt door haar stiefdochter, de giftige appel en de kus in de glazen kist. En wat hoop je op een sprookjesachtig goed einde!
Dit is de eerste film die ik heb gezien waarin een haan een grote rol speelt. De film is zwijgend, teksten worden tussen de scènes vertoond op zwarte bordjes. De muziek speelt een grote rol, veel flamenco- en gitaarmuziek, heel passend. Alle vrouwen in de film zijn beeldschoon en Carmenchita op jonge leeftijd is van een grote schattigheid. Misschien toch allemaal wat cartoonesk maar het past allemaal wel bij elkaar. Bijzondere film.