dinsdag 19 augustus 2014

Boyhood

Hij is zo bejubeld dat hij als vanzelfsprekend een klein beetje tegenviel, de film Boyhood. Twaalf jaar lang (elk jaar een week) draaide Richard Linklater met dezelfde cast. Je ziet dus alle personages ouder worden. Mason is de hoofdpersoon van de film, hij woont samen met zijn zusje Samantha alleen met hun moeder Olivia. Hun vader zien ze regelmatig. De moeder gaat weer studeren om zich verder te ontwikkelen, ze verhuizen diverse keren en moeder krijgt  twee keer een verhouding met een man met een alcoholprobleem. Mason groeit op, krijgt nieuwe vrienden, neemt weer afscheid van ze, wordt puber en uiteindelijk slaagt hij voor highschool en gaat het huis uit om te studeren. Allemaal heel onderhoudend en erg goed en natuurlijk gespeeld, al is bijna 3 uur wel erg lang voor zo'n film. Wel erg fijn om nu eens echt iemand ouder te zien worden in een film en je niet te hoeven ergeren omdat de jonge hoofdpersoon totaal niet op de oudere lijkt. Toch vond ik het verhaal van Mason als geheel niet heel indrukwekkend. Juist het moment dat een buitenstaander, een man die ooit een klus bij Olivia deed, haar vertelt dat hij haar dankbaar is omdat ze hem toen heeft gezegd: je bent slim, ga weer studeren, je kunt een veel betere baan krijgen, vond ik nog het aangrijpendste moment uit de film. Niettemin is Boyhood een uniek project. Het enige dat er enigszins bij in de buurt komt is de televisiedocumentaire Up waarin Michael Apted elke 7 jaar dezelfde mensen interviewt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten