Intouchables

Lekkere feelgoodmovie: de Franse film Intouchables. Steenrijke maar tot zijn nek verlamde man zoekt nieuwe verzorger. Die komt onverwacht in de vorm van Driss, een boomlange pikzwarte, uitbundige jongeman, die eigenlijk alleen een handtekening voor zijn uitkering komt halen. Driss pookt de boel goed op in het leven van Philippe, door zijn ongezouten mening, zijn humor en zijn levenslust. Als het baantje van Driss ophoudt omdat hij terug gaat naar zijn familie waar een neefje dreigt te ontsporen, blijkt de film nog een onverwacht maar aangenaam staartje te hebben.
De gebeurtenissen zijn gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

La Boutique Fantastique

Gisteren werd het podium van de kleine zaal van het Patronaat wel èrg gevuld: de tien (of elf?) koppige band la Boutiqe Fantastique trad er op en bij een paar nummers kwam er nog een zangeres bij ook. Hun repertoire is wel erg gevarieerd, bijna wat onevenwichtig. Van nummers waarvan je dacht: zijn ze nog aan het stemmen of is het al begonnen, tot meer dansbare muziek. Als zangeres Meral Polat erbij komt klinkt de muziek meer oosters en een enkele nummer is weer wat Kytemanachtig.
Ach, best aardig voor een doordeweekse dag.

Zuidam

Het was een beetje te koud om op het terras te gaan zitten vandaag, dat moet nog maar even wachten, maar het is evengoed een heerlijk lunchplekje: restaurant Zuidam, in de oude scheepswerf met uitzicht op het Spaarne.
De precieze locatie? Zie placemat...

Zeppelin

Dat het een zeppelin was zagen we wel, maar wat deed hij daar in de lucht? Geen reclame maken, want er stond geen tekst op. Het leek te groot om speelgoed te zijn. 'Het is vast iets van Google maps' riep mijn buurvrouw terwijl ze gewapend met een verrekijker vanaf haar balkon een aanwijzing probeerde te vinden. Toen maakte het gevaarte een snoekduik en verdween uit ons zicht richting Grote Markt.

Maretak

Het valt niet op als je later in het jaar naar Frankrijk komt, maar vorige week waren alle bomen nog kaal en dan zie je pas hoeveel maretak er groeit, ook bekend als de mistletoe waaronder je met kerst gekust wordt. In Nederland groeit het plantje, of beter gezegd, de parasiet die op bomen leeft, nauwelijks en het is hier ook beschermd.
Nu snap ik ook waarom Panoramix, de druïde uit de van oorsprong Franse Asterix, zo vaak in een boom klimt om er de maretak voor zijn toverdrank uit te halen.

Groter wonen zonder te verhuizen

Wat zullen we doen, een dakopbouw of alleen een dakkapelletje?

Retour

Hier ben ik weer, terug van een weekje Frankrijk.
Niemand van mijn gezelschap sprak een beetje knap Frans, dus het was heel fijn dat we dit gidsje bij ons hadden: Berrington's taalgids; Hoe maak ik mij verstaanbaar in Frankrijk?
Geen idee uit welk jaar het stamt, ik schat zo 1930. In ieder geval kun je met dit gidsje in de hand rustig naar de stomerij stappen om je slobkousen chemisch te laten reinigen, naar de paardenrennen in Longchamp, of een warenhuis binnenstappen om souvenirs aan te schaffen, zoals een inktkoker of vingerhoed.
Er staan hilarische conversaties in die je zou kunnen gebruiken mocht je contact zoeken met de Fransen, klik op de plaatjes voor een leesbare variant.

Viola viola

Het is dit weekend alles Viola Viola wat de klok slaat, het festival voor de altviool. Ook de bieb deed (op bescheiden wijze) mee. Kees Wisse vertelde over de geschiedenis van de altviool en ik weet nu alles over viola's, viola da gamba's en cello's. Elsbeth de Jong speelde daarbij stukken op haar altviool en vertelde waarom dit instrument haar grote liefde is. Inspirerend en leerzaam! En zo weet ik nu ook dat het handig is om grote handen te hebben als je altviool speelt.

Haarlemse Lente

Vandaag was de eerste editie van Haarlemse Lente, een cultureel festival van alle Haarlemse tentoonstellingsruimtes voor hedendaagse kunst, volgens de folder. De paneldiscussie in het Teyler bracht niet veel Haarlems nieuws aan het licht helaas. Het schijnt dat we naar Den Haag moeten verhuizen, daar gebeurt het.
Ik heb behalve een blik in de Hallen verder niet veel meegekregen van de Haarlemse Lente, behalve dan een mooie slapstickachtige restaurantscène in de Vishal van Jorinde Kuiper en Daniël Roser. Leuk en wat heeft Jorinde toch een fijne zangstem!

Haarlemse dichtknijper

Het zal 2005 of 2006 geweest zijn, de enige keer voor zover ik weet dat de bibliotheek het startpunt was voor de Haarlemse Dichtlijn. Drie truttige dames traden daar op het binnenplein op met een hilarische act als de poesiealbummeisjes of iets dergelijks. Later in de stad dwaalden dezelfde dames rond als de Haarlemse Knijpermeisjes, gekleed in bijpassende outfit afgezet met knijpers die ze à la de bloemenmeisjes aan terrasbezoekers en dichtlijngangers uitdeelden*).

Eén van die knijpers kom ik nog steeds regelmatig tegen aan mijn waslijn waar hij doet waar hij oorspronkelijk voor bedoeld was. Maar dan moet ik toch steeds weer even terugdenken aan die zonnige, gezellige dag vol met Haarlemse cultuur.
(Op Hemelvaartsdag is het weer zover.....)

*) Kan heel goed zijn dat ik hier in mijn herinnering twee jaargangen van de dichtlijn tot één samensmelt.