zaterdag 8 december 2007

Larkin Grimm

Ik heb nog steeds geen idee wat het nu eigenlijk is, Irrational Library. Iets met gedichten, boeken en muziek of zo. Maar in ieder geval waren ze zo wijs om gisteren Larkin Grimm naar het Patronaat te halen, het Appalache meisje met de stem als een kruising tussen Devendra Banhart en Joni Mitchell. Misschien kwam het door de tijdsdruk, (ze kreeg maar een half uurtje om deze avond op te treden) dat ik haar niet zo geïnspireerd vond in vergelijking met vorige optredens die ik van haar zag. Toen nam ze veel meer de tijd om met haar publiek te praten, waardoor haar persoonlijkheid meer naar voren kwam. Haar hippieopvoeding kwam toen duidelijk tot uiting toen ze kritisch over de aarde en het belang van water sprak en zelfs de ruimte waarin ze speelde, de bovenzaal van Paradiso, een soort zegening gaf. Daardoor kreeg je toch een beetje het gevoel naar een soort hogepriesteres te kijken. Ze speelde toen ook de dulcimer, een soort schootharp.
Niettemin blijft een optreden van haar bijzonder, met die stem die van laag naar overslaand hoog en van sprookjesachtig zacht naar orkaansterkte kan gaan. En, niet verkeerd om zo’n concert bij te wonen riant op een bank, met salontafeltje voor je drankje, in het bovenzaaltje van het Patronaatcafé. En nog gratis ook!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten