Doornroosje

De wipkip is weg. De wipkip en de wipmotor die op het speelplaatsje stonden zijn verdwenen, weggehaald om gerenoveerd te worden. Het was trouwens niet eens een kip, maar een 'ding'. Nu is het verlies van de kip niet zo groot, de kleindochters waren daar altijd na anderhalve minuut alweer op uitgekeken, maar erger is dat het kasteel ook weg is. Het rood-geel-blauwe speelkasteel waar ook een glijbaantje aan vast zat en de jongste al voor ze kon lopen het trappetje wist te beklimmen. Waar de oudste mijmerend op het balkonnetje ging staan met de hand onder haar wang, de ogen dicht. En toen ik vroeg 'Wat is er kind, heb je hoofdpijn?' zij, bijna verontwaardigd, uitriep 'Néé oma, ik ben een prinses die in slaap is'. Dat kasteel willen wij dus wel graag terug. Alhoewel ik laatst zag dat oudste er al bijna uit is gegroeid. Maar zo voelt het nog niet voor haar, niet zolang er nog prinsen onderweg zijn. En wie weet komt er wel een groter kasteel voor terug?