Op weg naar de Kunsthal in Rotterdam kom je al helemaal in de stemming. Bomen hebben een blauw-wit gestreept doekje om, vastgemaakt met een vetersluiting. Een verwijzing naar Jean Paul Gaultier, naar wiens tentoonstelling we op weg zijn, de man die beroemd werd met zijn Bretonse streepjes. Als je er eenmaal op gefocust bent zie je dat streepje overal. De kelners in het restaurant dragen een gestreept shirt, de menukaart heeft blauwe streepjes, de Colaflesjes en zelfs de Euromast! Een geweldig staaltje van samenwerking.De tentoonstelling is druk bezocht, veel vriendinnengroepjes, een enkele man, maar ook complete klassen met pen en opdracht in de hand.
Wat als eerste opvalt zijn de etalagepoppen die gebruikt zijn. Op hun gezicht, dat vrij neutraal is gemodelleerd, projecteert een beamer een echt gezicht. Dat gezicht beweegt, knippert, fronst, glimlacht, of praat zelfs. In eerste instantie een heel vervreemdend effect, zijn dit poppen, of echte mensen? Gaultier staat er zelf ook tussen, je hoort (en ziet) hem ook praten, toch merkwaardig met een hoofd dat verder star op zijn plaats blijft. Het is een knap staaltje techniek, maar het leidt ook nogal af van waar je voor komt, de kleding zelf.
Qua mode heeft Gaultier veel wegen bewandeld. Het al genoemde Bretonse streepje zien we uitgevoerd in textiel, kraaltjes en struisvogelveren, casual en chique. Maar ook heeft hij het korset weer op de kaart gezet, met dank aan Madonna, die zijn korsetten droeg tijdens haar show. Verder is hij beïnvloed door de punkbeweging, liet zich graag inspireren door de 'ongewone' mens, en verwerkte folkore en etnische elementen in zijn collecties. Ook maakte hij meubels en parfum en werkte even als DJ.
Er is heel veel te zien op deze interessante tentoonstelling, maar wat achteraf vooral bijblijft zijn de sprekende poppen en dat is toch jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten