
Voor deze voorstelling is geput uit het dagboek wat Bomans schreef toen hij een week op Rottumerplaat zat. Hij had het er niet naar zijn zin, Bomans was geen natuurmens en vond de nachten vol vreemde geluiden maar eng.
Via een beamer wordt één van zijn sprookjes, de Bramenplukker, verteld, simpel en mooi. En als slotstuk zingen Steef en Annelies een liedje over een eikel die in de grond wordt gestopt, de cirkel van het leven. Hun stemmen passen goed bij elkaar waarbij grappig genoeg Steef vaak de hoge partij voor zijn rekening neemt. De ondersteunende muziek in de voorstelling is ook van zijn hand en al net zo prettig. Het smeuïg Vlaams accent van Hullebusch is trouwens ook een pluspuntje.
Klik hier voor de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten