maandag 21 september 2015

Avond

De koorrepetities vinden sinds een tijdje plaats op een nieuw adres: in een zaaltje van een bejaardenhuis, als je dat zo nog mag noemen. Het zaaltje kijkt uit op een overdekte binnenplaats, overdag waarschijnlijk een gezellig pleintje maar 's avonds is het biljart afgedekt en zijn alle lichten uit. Terwijl de eerste toonladders klinken verschijnt er een kleine gestalte op de balustrade. Ze lijkt het enige levende wezen in het complex. Ze scharrelt wat rond en verschijnt met haar rollator voor het raam waar we zingen. Ze buigt weer af, komt weer terug. Zo gaat het nog even door. Dan trekt ze de stoute schoenen aan, ze komt binnen en gaat er gezellig bij zitten. Ach, we zijn wel wat publiek gewend, dus prima. Haar voeten tikken de maat maar toch houdt ze haar handen voor haar oren. Na één nummer vertrekt ze weer. Kennelijk was het toch niet helemaal wat ze ervan verwachtte.
Als we na de repetitie met een wijntje nog wat napraten stapt ze weer binnen. Als ze verwelkomd is moet ze het toch zeker weten. Ze vraagt: 'Zijn jullie een koor?'


Geen opmerkingen:

Een reactie posten