De Grootste Band van Nederland

Vandaag uitgekomen, de droom van Alain Timmers. Hij wilde De Grootste Band van Nederland laten spelen op de Grote Markt en het lijkt erop dat het is gelukt. In ieder geval zaten er om 13.00 uur zo'n 50 drummers op de Grote Markt van Haarlem, (volgens NOS), 50 bassisten, 80 zangers en 80 gitaristen, ik heb ze niet nageteld.
Een mooi feestje, vooral voor de muzikanten zelf.

Haar

Net voor de sluiting ben ik nog naar de expositie Haar geweest in het Centraal Museum Utrecht. Morgen is de laatste dag. De tentoonstelling is de moeite waard. Hier worden niet zozeer kapsels getoond maar de rol van haar in de mode en kunst. Meteen als je binnenkomt wordt de toon gezet met een jurk met schaamhaar en een kostuum met borstharen. Adelle Lutz borduurde de stof met de hand met lichaamshaar dat nu dus óp de stof zit in plaats van eronder. Even verder hangen twee heel fijn gebreide jassen, gebreid van haar dus, heel ijl en mooi.
Er zijn laarzen met een paardestaart, schoenen met haar, een gebreide jurk van Chrystl Rijkeboer, oorbellen met een haarstreng en een hoofddoek gemaakt van haar. Vooral dat laatste is een controversieel object omdat het haar in veel islamitische landen juist bedekt moet zijn.
Verder zijn er herinneringssieraden te zien, antieke en moderne, en als je inspiratie krijgt kun je zelf met haar aan de slag om te gaan borduren. Voor een loep en goede lamp is gezorgd.
Een interessante vraag werpt ontwerpersduo Studio Swine op: kan haar niet op een duurzame manier worden gebruikt? Immers, de wereldbevolking neemt snel toe en de grondstoffen worden schaars. Waarom niet haar gebruiken als grondstof voor producten? Op hetzelfde idee kwam Veerle Tytgat die met haren tapijten maakt. De tijd lijkt er bijna rijp voor te zijn om deze weg in te slaan.

Stripdagen Haarlem ¡Viva Pontiac!

Vandaag geopend in de Nieuwe Vide: Viva Pontiac! de eerste expositie in het kader van de Stripdagen Haarlem. Hier zien we werk van vrienden en collega's van Peter Pontiac. Zij geven het antwoord op de vraag: Wat heeft Pontiac voor jou en/of voor de stripwereld betekend?
Behalve natuurlijk strips en tekeningen van bijvoorbeeld Sam Peeters, Hugo Kaagman en Bert Bleek hangt er ook een prachtig werkje van Fake Booij, hij zette Pontiac in zijn eigen driedimensionale kiosk.
De fleurige wand buiten (foto boven) is gemaakt door Trik samen met een aantal aanstormende talenten.

Op zoek naar het paradijs

Arita Baaijens zwierf jaren lang met wat kamelen door de woestijn, gewoon omdat ze zich daar erg toe aangetrokken voelde. Tot er een moment kwam dat ze het helemaal zat was. Maar waar moest ze daarna haar leven mee vullen? Via via hoorde ze over het paradijs Shambhala dat ergens op het snijpunt van Siberië, Mongolië, China en Kazakstan zou liggen, misschien lag daar haar geluk. Over deze zoektocht vertelde ze gisterenavond in de bieb voor een gehoor van ruim 80 (vooral) vrouwen.

Arita is een gedreven en boeiende spreekster, ze praatte al snel een uurtje vol en vooral zijpaadjes en cliffhangers als 'maar dat is een heel ander verhaal, dat ga ik nu niet vertellen' maakte erg nieuwsgierig naar nog veel meer.

Na de pauze beantwoordde ze vragen van het publiek. Ook de vraag: 'heb je het paradijs nu gevonden?' beantwoordde ze, maar heel summier omdat dat allemaal in haar boek beschreven staat. Slim want ze schrijft haar boeken natuurlijk niet voor niets. ( Zoektocht naar het paradijs, een onderzoek naar waarheid en werkelijkheid in het hart van Centraal-Azië, ook te leen in de bieb).

Door haar zoektocht heeft ze nu weer inspiratie en speelruimte gevonden om verder te kunnen in haar leven. Hier horen wij ongetwijfeld nog van.

Een video van een interview met haar en Willem Brand vind je hier.

De luchtballon

In 1783 lukte het de broers Montgolfier om een heteluchtballon te laten opstijgen, tot 900 meter maar liefst, een revolutie. Vanaf dat moment was Europa in de greep van de ballonvaart. Je ziet het terug in allerlei decoraties, behang met luchtballonmotief bijvoorbeeld.
Heteluchtballonnen vlogen nogal snel in brand en werden daarom al spoedig vervangen door ballonnen gevuld met gas. Werd er een ballon opgelaten dan was dat een gebeurtenis van belang, je kon kaartjes kopen om erbij te zijn, hoe dichter bij, hoe duurder het kaartje.
Alles over de geschiedenis van de luchtballon vind je op de expositie in Teylers Museum. Je kunt er zelfs een virtuele ballonvlucht maken over de Alpen. (Leuk maar toch niet zo spectaculair als mijn eigen luchtballonervaring, klik hier).
Op de foto de laatste gasballon van de Haagsche Ballonclub rond 1973, herkenbaar aan de zandzakken. Door het zand uit te strooien kon de ballon weer wat stijgen.

Walking dinner

Het Haarlemse Koor Lokaal brengt in juli de opera Ascanio in Alba, een grote operatie die wat kost. Om de gelden bijeen te brengen organiseerden zij gisteren een Walking/Cycling Dinner.
We werden ontvangen op drie lokaties bij koorleden thuis. Hier werden we niet alleen voorzien van heerlijk eten maar ook van een extraatje in de vorm van een korte lezing over de opera Ascanio in Alba of een dansvoorstelling op een paar vierkante meter.
Ik was in de veronderstelling dat de koorleden zelf aan het zwoegen waren in de keuken maar toen ik bij lokatie twee de gastvrouw ontspannen zag babbelen met de gasten ontdekte ik dat ze een kok hadden ingehuurd. Verstandig. En het eten was heerlijk, van de amuse (iets met aubergine gevuld met het een en ander), via de kip cacciatore (met heerlijke spinaziesalade met gekaramelliseerde walnoten) tot aan de tiramisu toe.
Langzaam brak ook het ijs tussen de verschillende gasten waarvan één vrouw uit Amsterdam kwam en een stel zelfs uit Bilthoven! Men bleek gemeenschappelijke interesses te hebben, van reizen naar China tot volksdansen bij Oro veertig jaar geleden, enfin het werd erg gezellig.
Een flinke klus om te organiseren denk ik, zo'n walking dinner, maar erg leuk om aan mee te doen. De opera Ascanio in Alba staat vanaf 14 juli in de Schouwburg.

A little lost

Al tekend en schilderend en uitproberend ben ik inmiddels aangeland bij het hergebruiken van oude atlassen, heel inspirerend om mee te werken.

Van marskramer tot muisklik

800 Jaar winkelen belicht in twee zalen, je snapt wel dat de expo Van marskramer tot muisklik heel beknopt is. Niettemin is het een aardig overzicht en leuk gepresenteerd. We zien oude uithangborden, etsen van de oude Haarlemse binnenstad, een etalage met verpakkingen uit de vorige eeuw en een authentieke bakkerskar. Van marskramer tot winkel tot webshop, dat is in het kort de geschiedenis van het winkelen.
In de toekomst zullen steeds meer winkels zich richten zich op beleving. Dus niet alleen een jurkje kopen maar in dezelfde winkel ook je koffie drinken of lunchen.
Van marskramer tot muisklik staat  tot november in Museum Haarlem.

Lieveling

Het jeugdverhaal van vriendin Pauline inspireerde Kim van Kooten tot het schrijven van het boek Lieveling. De vijfjarige Puck gaat met haar moeder bij diens nieuwe vriend wonen, een buitenkansje volgens de moeder die nogal simpel is en niet al te stevig in haar schoenen staat. Ome meneer, zoals Puck hem in eerste instantie noemt verwent Puck meteen al met cadeautjes en aandacht. Zo wil hij drie maal per week haar haar wassen en niet alleen haar haren. Moeder vindt het allang best dat ze niet voor haar dochtertje hoeft te zorgen dus daar heeft Puck geen enkele hulp aan. De intimiteiten worden gaandeweg ernstiger en Puck probeert daar mee om te gaan door zich terug te trekken in 'een plekje in haar hoofd' en door nauwelijks meer te eten. Goddank komt er een moment dat ze haar geheim aan een leraar durft toe te vertrouwen. Niet dat het er dan meteen beter voor haar uitziet want moeder kan zich in haar eentje niet redden en haar familie is een gruwel maar ooit zal het goed komen hoop je maar.
Lieveling is geschreven vanuit het oogpunt van Puck en leest als een trein.

Een tevreden roker

Bij het verlaten van station Gouda zie je het niet, pas als je het station weer binnenkomt valt je oog op dit tegeltableau van Willem van Norden: de Goudse pijproker. Toepasselijk.

Hip en stekelig

Voor wie wil weten wat de laatste trend is: dat is een cactus met een gehaakt hoedje op. Ik bespeurde de trend gisteren in een hippe conceptstore in Gouda. Ik zag daar kleine cactusjes waarvan sommige een gehaakte sombrero droegen en verder: gehaakte cactussen, gebreide cactussen, cactussen in een gehaakt potje, sprekende cactussen (met een praatwolkje: 'Voor 20 euro mag ik met je mee'), cactussen in een ouderwetse letterbak en een piano vol cactussen. Dus...

Gouda

Ik was er nog nooit geweest: Gouda. Vandaag, met mijn winterjas weer aan, heb ik er een beetje rondgekeken. Naast alle obligate authentieke geveltjes en grachtjes kwamen we in een winkelstraat dit pand tegen, met een vrolijke moderne gevel met het leken wel moorse invloeden, helemaal leuk.
Verderop werden we vanaf een dakgoot toegewuifd door dames in badpak en in de museumtuin ontwaarden we warempel een echt cone van Andy Goldsworthy. Zo te zien wordt hij elk jaar een stukje kleiner en platter.

Monsieur Chocolat

Film naar het waargebeurde verhaal van Rafael Padilla, de eerste zwarte circusartiest in Frankrijk rond de eeuwwisseling van 1900. Monsieur Chocolat  zoals zijn artiestennaam luidde (gespeeld door Omar Sy uit Intouchables) trad aanvankelijk op als 'wilde' samen met een aap, in die tijd nog behoorlijk exotisch. Onder leiding van clown Footit ontwikkelde hij zijn komisch talent en vormde samen met Footit een succesvol duo. Helaas kon Chocolat niet goed omgaan met roem en geld en maakte hij vele schulden.
Het begin van de film is vol vaart en sfeervolle taferelen, maar het eind kan wel wat ingedikt, hier wordt het verhaal wat melodramatisch. Niettemin een bijzonder tijdsbeeld met als extraatje bij de aftiteling de originele filmopname van het duo met dus de echte Footit en Chocolat.

Watertappunt

De gemeente Haarlem besloot tot het plaatsen van watertappunten. Goed nieuws want iedereen schijnt tegenwoordig de hele dag dorst te hebben, gezien de waterflesjes die men meesjouwt. Maar nu een klein minpuntje: onder het straaltje past alleen een flesje. Het tappunt is zodanig vormgegeven dat je er niet even met je hoofd boven/onder kunt hangen om een slokje te nemen. Bijzonder ergerlijk want zo dwing je mensen om met een flesje op zak te blijven lopen of een flesje aan te schaffen. En we wilden toch van die berg flesjes af dacht ik?
Dus gemeente Haarlem, kunnen jullie de volgende  punten die geplaatst gaan worden aanpassen aan de menselijke anatomie? Hartelijk dank.
Hieronder een voorbeeld van een simpel en doeltreffend fonteintje in de Amsterdamse Waterleidingduinen, te bedienen met een drukknop dus er blijft geen water stromen.

Op de foto een oldskoolfonteintje dat in de Amsterdamse WWaterleidingduinen staat, zeer effectief om even een slokje te nemen.

Ver weg

Regelmatig staat hij in het gangetje van de bieb, misschien is de wifi daar wel het beste of wil hij gewoon wat privacy. Ik zie alleen zijn rug. Hij leunt tegen de vensterbank en ik hoor dat hij aan het skypen is met zijn gezin. Hij praat Engels en hij vertelt aan zijn vrouw wat hij gaat eten, brood met kaas en mosterd geloof ik. Af en toe klinkt er gegiechel van kleine kinderen en hij spreekt ze toe: Tag Schätzchen! Nog meer gegiechel uit zijn smartphone en vaderlijk gepraat van zijn kant. Hij geeft opvoedkundige adviezen aan zijn vrouw en vraagt naar de hond.
Als hij na een kwartiertje weer weg is vraag ik me af: is het nu armoe om zo ver van je gezin te zijn of juist rijkdom om ze elke dag even te kunnen zien en spreken?

Lelietje der dalen

Ze zijn er weer, de lelietjes der dalen. zoals de officiële benaming is.
Die heerlijke ouderwetse geur... mmm! En wat staan ze mooi in mijn lady head vase, een vondst op de Dreefmarkt.

Vijfhoekkunstroute

Hij is weer van start gegaan, de Vijfhoekkunstroute.
De Bieb doet dit jaar ook weer mee, in de Doelenzaal van Bibliotheek Haarlem Centrum staat een expositie van zo'n 30 verschillende kunstenaars, met werk geïnspireerd door Jeroen Bosch.
Anneke van Kesteren nam ook het gekkengetal als inspiratie en maakte dit werk getiteld 11. Te koop voor € 1111,11.

4 Mei

De erebegraafplaats in Overveen, gedenksteen plus hagedis.

Oeloek

Geestige, slapstickachtige voorstelling: Opschmuck van cabaretgezelschap Oeloek. De opening is meteen al sterk; we zien de vier cabaretiers door de ruimte zweven als astronauten, een trucje met speciale pakken, melig maar leuk. De voorstelling rolt door via vuilniszakken, irritant brommende vliegen en de kermis en verveelt geen moment. Een enkele sketch is wat melancholieker, die van de alleenstaande moeder bijvoorbeeld die terwijl ze werkt ook haar kinderen aan de telefoon heeft.
De leden van Oeloek kunnen dansen, zingen en vooral zijn ze erg lenig.
Op het eind van de voorstelling wordt de hele show nog een keer versneld teruggespeeld, ook een grappige vondst. Klik hier om een idee te krijgen van hun humor.
Foto van de website.

Dubbelsessie

Gisteren een genoeglijk avondje in de Pletterij. Daar traden Yorick van Norden en Suus de Groot, alias Sue the Night op onder de noemer Dubbelsessie, een initiatief van Haerlems Bodem. Twee jonge veelbelovende muzikanten, Yorick, de innemende zanger met een mooie stem en sympathieke liedjes en Sue the Night, enthousiast, met een pittig stemvolume. Ze deden beiden een solo optreden met eigen nummers en enkele nummers van David Bowie, daar was de avond tenslotte aan gewijd en tot slot een toegift met zijn tweeën.
Leuke avond, ben benieuwd wat volgende Dubbelsessies zullen brengen.