zaterdag 24 mei 2008

Herman van Veen

De paar keer dat ik Herman van Veen heb zien optreden, jaren geleden, was ik erg onder de indruk. Gisteren zag ik hem weer in de Philharmonie. Eigenlijk viel het wat tegen. Hij gaf de hele voorstelling het gevoel het publiek aan een touwtje te hebben. De zaal zat vol met fans, maar het was wel wat makkelijk. Veel gegoochel met pingpongballen en zilveren confetti, en een soort potpourri van oude succesnummers. Zijn nieuwe liedjes waren wel mooi, maar zijn stem, hoe vol en prachtig vaak, raakt toch wat sleets. En om tot drie maal toe een mop met een baard te vertellen, tja, dan zie je daar toch ineens een oude opa staan. Het hoogtepunt vond ik het lied wat zijn gitariste, Edith Leerkes, en violiste Jannemien Cnossen, samen zongen, prachtige stemmen.
Wat het weer goed maakte was dat hij na twee korte toegiften zich niet te groot voelde om nogmaals terug te komen toen een handjevol diehard-fans maar door bleven klappen. Voor een driekwart lege zaal zong hij een laatste liedje. Kijk, en dat is dan weer erg sympathiek!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten