dinsdag 6 september 2011

Déja vu

Zo, het eerste boek van de stapel genomineerde titels heb ik uit. Het is best aardig, Déjà vu van Esther Verhoef maar echt niet spectaculair. Vrouw gaat op zoek naar verdwenen vriendin in naargeestig dorp in Frankrijk. Ze krijgt hier geen enkele medewerking van buren of dorpsgenoten. Er wordt nogal wat bij gehaald, genmanipulatie van gewassen bijvoorbeeld en terroristische cellen, maar dat wordt verder niet erg uitgewerkt. Voor de vriendin loopt het slecht af, maar zijzelf heeft gelukkig een beschermengel. De dader is iemand die je het minst verdenkt, maar eigenlijk is dat heel cliché, net zoals het hele boek eigenlijk. En waarom zou het toch Déjà vu heten?
Het leest vlot, dat wel, maar het is waarschijnlijk in geen enkel opzicht te vergelijken met b.v. Wij zijn ons brein of Congo die ook genomineerd zijn. In dat opzicht is het appels met peren vergelijken.
Maar ach, alles voor de promotie van Het Boek!

1 opmerking:

  1. Jammer eigenlijk dat juist dit soort zo populair zijn (Verhoef, bedoel ik).

    Je hebt chicklit, maar hoe noem je dit ? Womlit ?

    Lees nu zelf "Het verbrande kind" van Stig Dagerman. Uit 1948, had er nooit van gehoord. Gewoon proberen dus.

    BeantwoordenVerwijderen