Vaslav

Zonder dat kernjurygedoe had ik dit boek nooit gelezen: Vaslav van Arthur Japin. Het lokte mij beslist niet na het veelgeroemde Een verborgen gebrek waar ik niets aan vond, maar het viel alles mee.
Vaslav is het geromantiseerde verhaal over Vaslav Nijinski, de beroemde danser uit begin vorige eeuw (eerlijk gezegd zei zijn naam mij weinig). Het verhaal wordt wisselend verteld door zijn bediende Peter, Romola, zijn vrouw en Sergej Pavlovitsj Diaghilev, zijn impressario waar hij ook jarenlang een verhouding mee had. Op de dag die beschreven wordt zal Vaslav na lange tijd eindelijk weer dansen en, hoopt zijn vrouw, zo terugkeren in het culturele leven. Het loopt anders en na deze voorstelling zal Vaslav 31 jaar niet meer spreken.
Een intrigerend verhaal, waar gebeurd en boeiend beschreven. Je krijgt veel sympathie voor de wat naïeve hoofdpersoon die ieder voor zich weet te winnen.
Een goede kanshebber voor de NS-publieksprijs, als je ervan uitgaat dat de meeste stemmers vijftigjarige vrouwelijke Japinfans zijn (gok ik zo).