Het scheelde enorm veel stress dat je niet zelf de keuzes hoefde te maken wie je ging zien bij de Tour des Troubadours, je entreeticket bepaalde je startlokatie en daarmee ook wie je zou zien optreden.
Onze start was het Jan en Pietmuseum aan de Dijkstraat. De gids nam ons van daar mee naar de Burgwal waar we in een fotostudio konden luisteren naar de lange bebaarde gitarist Ibo Bakker. Het ijs was gelijk gebroken toen het publiek en masse het refrein ging meeneuriën van Waterdrager. Sleepten wij Ibo er nu doorheen of moest hij op zijn hoede zijn omdat wij de tekst beter kenden dan hij? In ieder geval een sympathieke opening. Na het optreden van een duo dat iets minder indruk maakte (tip: laat de vrouw wat meer zingen en de man wat minder) wandelden we weer terug naar het Jan en Pietmuseum.
Verrassing! Steven de Jong en André Rooijmans traden hier op, als ik ze zelf had mogen uitkiezen zou ik dat doen! Ze begonnen met een hilarisch optreden: staande achter een scherm waarop hun handen werden geprojekteerd met daarin blaadjes met teksten als Hoe lang duurt het nog? Zijn we nog niet bij het einde? zongen ze het lied De Noordzee, erg grappig. Een van hun andere liedjes was Meneer de president waarvan de muziek herschreven was in tangostijl. Origineel en muzikaal heel goed te verteren.
Daarna naar de laatste lokatie, galerie KNH. Hier traden drie leden op van het Ampzing Genootschap, met o.a. het speciaal over Lennaert geschreven lied De Solipsist, afgewisseld met Yorick van Norden, die hier een paar dezelfde liedjes zong als gisterenavond. Fijn, want nu kon ik de tekst goed verstaan en Yorick bleef nog net zo innemend als gisteren.
Tot slot, wat heeft Lennaert Nijgh ontzettend véél teksten geschreven, en wat was dit Festival een goed plan! Complimenten aan de organisatie!
En nu heb ik waarschijnlijk de hele dag die liedjes in mijn hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten