Gisteren geopend voor het grote publiek: het Lennaert Nijgh Festival met twee films van zijn hand en een vraaggesprek. Frenk van der Linden interviewde Peter Voskuil, biograaf van Nijgh, en Janwillem Schrofer, jeugdvriend. Een en ander werd af en toe wat hilarisch toen bleek dat geen van de drie veel op had met Lennaert Nijgh als filmmaker. Ook bleek Schrofer niet de intieme vriend te zijn die van der Linden zich had voorgesteld, dus kon ook niet veel inzicht geven in het hoe en waarom van de films. Wel had hij zijn ouderlijk huis ter beschikking gesteld als filmdecor en een rolletje gespeeld in een filmpje dat deze middag helaas niet werd gedraaid.De twee vertoonde films waren inderdaad geen wonder van filmvernuft, maar als tijdbeeld heel aardig. In de korte film Vox Humana, zien we een jonge organist (Rudolf Lucier) het Müllerorgel in de Sint Bavo bespelen. Dat blijkt zijn grote liefde, een bijbaantje als organist op een avondje van een jongerenvereniging slaat hij het liefste af.
In de lange speelfilm Een vreemde vogel heeft Erik Westervoort (Thijs Volkers) een toneelstuk geschreven over het oorlogsverleden van zijn vader. Helaas brengt een jaloerse aanbidder van zijn vriendinnetje daar iets onthullends over aan het licht. De film werd na verschijnen in 1967 vreselijk afgekraakt en heeft de bioscoop niet gehaald. Hij is inderdaad ook wat langdradig, maar dat is gezien anno 2013 geen wonder. Er spelen ook niet echt topacteurs in mee, behalve misschien een piepjonge Martine Bijl.
Bizar om te beseffen dat al deze spelers alweer bijna 50 jaar ouder of zelfs al overleden zijn, zoals een in de film nog jonge en veelbelovende Ramses Shaffy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten