Als de 80-jarige Marjan Berk hoort dat haar 16-jarige kleinzoon naar het Jean College gaat bij haar aan de overkant zegt ze spontaan: dan kan hij mooi doordeweeks bij mij wonen. Marjan heeft zelf een tijd bij haar grootmoeder gewoond toen haar eigen moeder stierf en nu herhaalt de geschiedenis zich, kleinzoon's moeder is ook jong overleden.
Het is verbazend hoe jong van geest Marjan Berk is. Ze is geïnteresseerd in alles waar de puber (ze noemt hem 'Baron') mee bezig is en ze zijn elkaar zeer toegenegen. In columnachtige stukjes beschrijft ze hoe ze Baron 's ochtends naar school marchandeert en hoe ze zelf weer een ritme krijgt doordat ze voor hem kookt. Ze noemt hem 'Teflonbaby' omdat alles waar hij geen boodschap aan heeft van hem af lijkt te glijden. In het laatste stukje maken ze een soort overzicht van de tijd die hij bij haar woonde en dan blijkt dat ',,,de teflonlaag is afgebladderd. Hij dúrft! Hij kan het leven aan.'
Leuk vlot geschreven door een pittige vrouw die haar familie hoog in het vaandel heeft staan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten