
Ook in dit boek weer ingrediënten die ik inmiddels herken als typisch Peper: het commentaar van iemand in de zijlijn, in dit boek wordt dat gegeven door de hond van het meisje, en een hoofdpersoon die verstrikt is in zijn eigen wereldje, in dit geval de wereld van de archeologie. En Rascha Peper heeft zich weer uitstekend ingelezen, we krijgen een interessante kijk in het opgraven van beenderen in de Grote Kerk van Alkmaar, met alle ins en outs. En tot slot het einde van het boek; de hoofdpersoon zal zich moeten schikken in zijn lot waarin geen happy end voor hem beschoren ligt.
Aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten