Fruittuin van West

Op het randje van Amsterdam, net na Halfweg ligt de Fruittuin van West. Op 6,5 ha grond hebben Wil en Lisan hun droom gerealiseerd, een biologische boomgaard waar het publiek zelf fruit kan plukken. Verder zijn er een winkel, vergaderruimte en een restaurant. Hier kan niet alleen gegeten worden maar kun je ook zelf muziek maken.
Het hele gebied is nog volop in ontwikkeling, er komen nog een blotevoetenpad en een verwonderroute en over een aantal jaren hoopt het bedrijf zelfvoorzienend te zijn. Zo is er al een eigen biovergister die gas levert voor het fornuis en warmte komt uit een 8 meter brede composthoop. Winkel, restaurant en woonhuis zijn gebouwd als 'earthship' met een enorme laag aarde rondom wat isolerend werkt. Op de website kun je alle details terugvinden.
Afgelopen week waren de bessen rijp om geplukt te worden. Rode bessen, zwarte en ook de Japanse wijnbes, een lekker maar ieniemienie vruchtje. Het werd nog een hele toer om daarmee je bakje te vullen. Tussen de struiken door liepen de dames kip rond met hun kinderschaar, erg gezellig en je snapt meteen waar het woord kloek ook weer vandaan komt.
Al met al is de Fruittuin van West zeker een bezoekje waard.
Op de foto een sympathieke geste in het damestoilet.

De Huiskamer van Haarlem (4)

Een concert van Yorick van Norden in de Huiskamer van Haarlem, wat een goed idee. Yorick's liedjes kwamen goed over daar in de Vishal voor het aandachtige publiek. Denk je eens in, het lieve liedje 'I fly a kite' terwijl je door het glazen dak een enorme zwerm vogels alle kanten op ziet vliegen. Yorick praat altijd heel charmant zijn liedjes aan elkaar. Nu vertelde hij bijvoorbeeld dat hij Hans Bossmann (die de Vishal bewoont tijdens het Huiskamerproject) kent vanwege het lenen van diens busje via Snapcar en daar verbazend veel bekeuringen mee binnenhaalde.
Een verrassing was de groep die daarna kwam, Lotta Lotta: twee meisjes en een jongen met meerstemmige zang, verbazend mooi. Je kon een speld horen vallen tijdens de vier liedjes die ze speelden.
Heerlijke muziek, gelijkgestemd gezelschap, tekenende dames, ik ben weer helemaal gelaafd.

Transmission

In het kader van Europride 2016 wordt de tentoonstelling Transmission herhaald in het Amsterdam Museum. Hier kun je verhalen van transgenders horen en zien aan de hand van voorwerpen en foto's en uit de mond van ervaringsdeskundigen.
In het verlengde daarvan is het heel logisch dat je in het museum genderneutraal kunt plassen.

Made in Amsterdam

Als je hem nog wilt zien moet je snel zijn: de tentoonstelling Made in Amsterdam staat nog maar een paar dagen in het Amsterdam Museum. Op deze expositie zie je kunst gerelateerd aan Amsterdam en Amsterdamse kunstenaars van de laatste 100 jaar. Een replica van het Lieverdje bijvoorbeeld of een schilderij over de kroningsrellen. Maar ook een landschap met vijf hijskranen, gezien vanaf Ruigoord of een gezicht op het Olympisch Stadion, dat in die tijd net was afgebouwd. Een Breitner, een gezicht op Betondorp en een portret van stadsvernieuwer Wibaut.
Van Jeroen Henneman een typerend lijnbeeld van Ed van Thijn, en een werk van Hugo Kaagman, ooit op straat geplaatst en nu, met allerlei krabbels erop van passanten, terug in het museum.
Stadsbeeldhouwer Hildo Krop (foto) plantte ooit een populier in zijn tuin waar hij 32 jaar later het beeld Salomé uithakte dat ook op de expositie staat. Enfin, een erg interessante en gevarieerde tentoonstelling dus.

Kunstfort

'Kent u het Kunstfort? Er is nu een tentoonstelling over camoufleren en verwarren' zei de vrijwilligster enthousiast, haar brillenglazen glommen ervan. 'Het is wel erg modern, veel videokunst en zo. Maar er is ook nog een kamertje waar ons Bijenmuseum is en dat is eigenlijk veel leuker, vind ik zelf dan' verontschuldigde ze zich meteen. 'Er zijn ook driedimensionale foto's alsof je zo in het bijennest kijkt, zó leuk!' Ze duwde ons de looplijst van de expositie in de handen. 'Nou, sterkte' besloot ze terwijl ze een stapje terug deed.
Ze had helemaal gelijk trouwens, de expositie Bedazzle is nogal ontoegankelijk of we gunden ons er niet genoeg tijd voor, maar de stereofoto's in het Bijen'museum', (wat een wel erg overdreven benaming is) waren inderdaad erg mooi.
Passend kunstwerk in het Bijenmuseum is het hoofd opgebouwd uit bijenraten van Karola Veldkamp, waar inmiddels een stroperig plasje honing uit gelekt was.

Stadsgezichten

Stadsgezichten zijn leuk, dat vind ik en met mij een heleboel andere mensen. Er zijn hele volksstammen die doen aan 'urban sketching' oftewel in de stad tekenen in het wild, kijk maar naar de vele facebookgroepen die er zijn.
In Kunstcentrum Haarlem is momenteel de expositie 'Stadsgezicht als genre'. Met zwart wit werk van Peter Bes, sfeervolle kleurige prenten van Jeroen Hermkens en de wat melancholieke olieverfjes van Hilmar Schäfer. Toch zijn ze niet zo leuk als mijn eigen laatste aankoop: een gezicht bij avond op de Gedempte Oude Gracht richting V& D. Geen idee van wie het is, dat wist de galeriehouder mij ook niet te vertellen, dus wie het weet mag het zeggen.

Kennemer Natuur Bibliotheek

Een vondst in de Leidsebuurt: vast niet veel mensen weten dat er in de Brouwersstraat een heuse bibliotheek zit!
Het is de in eerste instantie privé verzameling van Jan-Willem van Velzen. Zijn collectie boeken over natuur, landschappen en cultuurhistorie bedroeg zo'n 7500 stuks toen hij besloot om ze ter beschikking van anderen te stellen. Vrijwilligers staken er veel werk in om de collectie te ontsluiten en nu kun je, als je lid bent, de boeken inkijken in de Brouwersstraat 57.
De KNB is een onderdeel van Aardbalans, hier kun je ook terecht voor excursies en cursussen.

De Huiskamer van Haarlem (3)

Alles grijpt ineen. Kwam ik laatst bij de expo 2.000.000 x fotoburo De Boer een foto tegen van Pink, de kunstenares die ooit een nephuis neerzette op de Grote Markt en er ook 30 dagen ging wonen, gisteren zag ik haar live in de Vishal bij een lezing van Mirjam Hijstek. Voor een wel heel select publiek deed Mirjam haar lezing naar aanleiding van het experiment van de Huiskamer van Hans Bossmann en vergeleek dit met het project van Pink in 1984. Ze trok het allemaal wat breder en haalde er Joseph Beuys, Henk Jurriaanse en Fluxus bij.
Maar terug naar Pink, bij haar was het publiek de voyeur en was er geen interactie mee in tegenstelling tot hoe het er nu aan toegaat in de Huiskamer van Hans volgens Mirjam. Pink vond zelf dat er wel degelijk sprake was van interactie doordat mensen haar aanspraken als zij in haar tuintje bezig was en hoe ze reageerden op het 'gebouw'. Het 'huis' waar zij in woonde was met een ingenieus perspectief geschilderd waardoor het levensecht leek, mensen kwamen soms al mopperend aanlopen omdat ze dachten dat er zomaar gebouwd werd op de Grote Markt. Achter dit decor stond de caravan waar Pink met man en kind in woonde.
Tijdens de lezing klonk er als achtergrondgeluid muziek uit de Grote Bavo en dwaalden er nog wat jongens binnen op zoek naar Pokemons, verbinding is een belangrijke factor in de Huiskamer van Haarlem...

2.000.000 x fotoburo De Boer

Leuke expositie in het archief in de Janskerk: een keuze uit de 2 miljoen foto's van fotoburo De Boer, het bekende Haarlemse buro van vader Cees en zoon Poppe. De bedoeling is om het archief te ontsluiten en omdat dat een enorme klus is, is hulp van buitenstaanders nodig. Dat kun je digitaal doen via de website maar om het even uit te proberen liggen er stapels foto's klaar die je zelf in bakjes kunt sorteren. 's Avonds worden ze er dan weer uitgehaald vermoed ik, maar het gaat om het idee.
De foto's hebben een hoog 'o ja weet je nog' gehalte: het toejuichen van Yvonne van Gennip bijvoorbeeld, Willa Reinke in haar boekhandel, een manifestatie van Man-Vrouw-Maatschappij. Ik kwam zelfs nog twee collega's tegen in de toenmalige bibliotheek in het Huis te Zaanen (zie foto).
De tentoonstelling bevat verder nog oude camera's, boeken waar de foto's werden ingeschreven en korte interviews met verschillende fotografen.
Wie mee wil doen aan het project klik hier.

Ascanio in Alba

Het is altijd een hele organisatie voor Koor Lokaal om hun tweejaarlijkse opera te regelen: wie doen er mee, doen er genoeg projectzangers mee, is er genoeg budget, is de zaal beschikbaar op het juiste moment, kan de regisseur wel, waar vinden de ingehuurde zangers onderdak, wie verzorgt de catering, zijn de orkestleden beschikbaar, etcetera, etcetera. En dan is er nog geen noot gezongen...
Maar alles kwam perfect samen gisterenavond, De opera Ascanio in Alba is weer een geslaagd evenement geworden. Een sober maar effectief decor: een berg met witte manden, tuinstoelen, vogelkooien, een parasol en allerlei andere spullen. Alle zangers waren ook in het wit gekleed, een heel mooi gezicht. Het verhaal gaat over Ascenio, zoon van Venus die een vrouw zoekt. Na de onvermijdelijke ontwikkelingen vindt hij haar, eind goed al goed. De muziek voor het libretto is geschreven door Mozart toen hij 15 was.
Vooral Nikki Treuniet zong prachtig in de rol van Silvia, de aanstaande van Ascanio. Minder enthousiast ben ik over Ascanio zelf, door countertenor Kasper Kröner. Dat lag niet aan zijn kundigheid maar hoge mannenstemmen zijn alleen maar mooi als ze van Antony Hegarty zijn vind ik. Fijne toevoeging aan de opera waren de dansers van Danshuis Haarlem.
Uiteraard zat er veel familie in de zaal. Het is natuurlijk enig als je je vriendin, zus of je man daar op het toneel ziet zingen en optreden. Vriendin M. was in ieder geval helemaal in haar element, erg leuk voor haar fans.

Duurzame huizen

Afgelopen dinsdag konden bewoners van de Leidsebuurt een wandeling maken langs drie duurzame huizen, een initiatief dat voortvloeide uit de Opgewekte Woningclub. Dat is een clubje waarbij deelnemers onderzoeken hoe ze zo duurzaam mogelijk kunnen wonen.
De wandeling voerde langs drie totaal verschillende huizen met even verschillende bewoners, het ene huis had 'alleen maar' zonnepanelen verontschuldigde de bewoonster zich. In het tweede huis las de bewoner een lange lijst met maatregelen voor die hij nam om zijn voetstap op aarde terug te dringen (met onder andere duurzame verf op de kozijnen buiten en nog duurzamere leemverf binnen). En het derde huis was een compleet verbouwd winkelpand, sowieso al leuk om te mogen bekijken hoe de nieuwe bewoners het oude interieur naar hun hand hebben gezet. Aardig van de bewoners dat we een kijkje mochten nemen en erg inspirerend.
De uiteindelijke conclusie: je doet wat je kan of wat bij jou en je portemonnee past, alle beetjes helpen.

De Huiskamer van Haarlem (2)

De Huiskamer in de Vishal leent zich ook uitstekend om rustig te tekenen. Toen ik tegen de vrouw naast mij verklaarde waarom ik haar zo bekeek: 'Ik ben je even aan het tekenen, vind je het goed?' zei ze: 'Ja best hoor, het lijkt toch nooit'.
En inderdaad, het leek niet, nou ja, die paardestaart klopte wel zei ze na het zien van mijn product. Ja, inderdaad.

De Huiskamer van Haarlem

Hans Bossmann kreeg het voor elkaar: via Crowdfunding verzamelde hij genoeg geld in om zijn Huiskamerproject te realiseren. De komende vijf weken woont Hans in de Vishal en iedereen mag op bezoek komen. Je kunt er koffie drinken, muziek maken, lekker kletsen met je vriendin of een boek pakken uit de boekenkast en gaan zitten lezen. De Vishal is huiselijk ingericht maar hier en daar ontdek je kleine kunstwerkjes, een op een bijzondere manier ingericht aquarium bijvoorbeeld of een kast met kleine sieraden.
Vanmorgen was ik er iets voor openingstijd, net op tijd om te zien hoe het voortuintje werd uitgerold. Met het bezoek was het nog niet zo druk maar dat betekende wel een bijna privéconcert van Julia Henneman die op de piano speelde en zong. Even later arriveerde een vriendin van haar en stroopten de dames eendrachtig de mouwen op om de piano te ontmantelen. Vandaag gaan ze hem schilderen en als ik het goed begrijp verft Julia hem vrijdag weer wit.
Op de foto Hans naast zijn bed dat zich bovenop de kast bevindt. Op de voorgrond de benen van een bezoekster die het zich gemakkelijk maakte.

De Kamp

Voor een mooi uitzicht moet je echt eens parkeergarage De Kamp bezoeken. Het was voor mij ook nieuw, want geen auto dus wat moet ik daar, maar het is echt geinig om even je wandeling te onderbreken voor een bezoekje aan het bovenste parkeerdek.
Naast het uitzicht zijn ook de stripfiguren de moeite waard die op elke etage zijn afgebeeld. Alleen Agent 327 op het parkeerdek is nauwelijks meer herkenbaar, geteisterd als hij is door weer en wind.

Hobby

Ben nog steeds druk met mijn nieuwe hobby en sta daardoor niet zo in de schrijfstand.
Een voordeel: het is nu helemaal niet saai meer om een stuk in de bus of metro te rijden, de modellen zitten voor mijn neus.

Spaarneswim

 Er is aardig wat geld opgehaald vandaag met de Spaarneswim, een zwemtocht door het Spaarne waarvan de opbrengst voor de stichting Swim to fight cancer is.
Al mijmerend met een vriendin bedachten we dat het bedrag van € 126.444,74 net zo makkelijk uit de zak van één of andere filantroop getoverd had kunnen worden. Maar ja, dan miste je wel weer de saamhorigheid, de verbondenheid en het gevoel dat je samen iets doet tegen kanker. De spierpijn en het voldane gevoel van de zwemmers. En de schoolmeisjes op de schooiboot weten waarschijnlijk over twintig jaar nog hoe ze de muntjes telden die in de boot gegooid werden.
En natuurlijk mis je dan een sportief evenement dat Haarlem vandaag ineens heel levendig en gezellig maakte.

Spaarneconcert

Leuk initiatief in aanloop op de 'Spaarneswim' morgen: het Spaarneconcert. Met als tribune je eigen bootje of een VIP plaatsje aan de kade.
Op de foto zingt Fredie Kuiper haar hit Haarlem wat ben je mooi samen met de zangers van Zangstudio Haarlem.
En dan morgen zwemmen in het Spaarne, brrrr. Bernt Schneiders is in ieder geval van de partij!