vrijdag 15 mei 2015

De perzik van onsterfelijkheid

Als voorbereiding op het theaterstuk van Rieks Swarte De perzik van onsterfelijkheid had ik Jan Wolkers' gelijknamige boek  gelezen. Daardoor weet ik dat de hoofdrolspeler praktisch in zijn eentje het hele boek uit zijn hoofd oplepelde, een prestatie, maar tegelijkertijd ook weer wat saai.
Het is bevrijdingsdag 1980 en die wordt gevierd met de komst van Canadese veteranen op de Dam. De hoofdrolspeler, Ben, (Ali Çifteci) zat in de oorlog in het verzet samen met Corrie en haar vriend Henk die in de oorlog werd doodgeschoten. Corrie en Ben trouwden later maar het was geen gelukkig huwelijk. Corrie is zwaar aan de drank, de wijkverpleegster komt voor haar langs en ondertussen heeft Ben bedacht dat hij een nieuwe brommer voor Corrie wil kopen. Hij maakt een vergeefse tocht langs fietsenzaken die gesloten zijn. Daarna laat hij de oude hond Snoet uit en neemt hem mee naar zijn volkstuintje.
Op een scherm zijn beelden te zien van getekende straten en gebouwen terwijl die door Rieks Swarte met een kleine camera gefilmd worden, sfeervol, maar niet speels en verrassend zoals ik dat in eerdere voorstellingen van hem zag. Twee geluidsmannen bedienen hun instrumenten op het toneel, het heeft een hoorspelachtig effect. Jammer dat de acteurs zonder microfoon speelden, je moest je soms inspannen om hen goed te kunnen verstaan. Een mooie rol is weggelegd voor hond Snoet, een handpop die beurtelings wordt bediend door Rieks of Ali en dan even een levensechte hond is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten